۱۱۹۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همانا گاهى آدمى به سبب گناهى كه مرتكب مى شود، از روزى، محروم مى گردد.

۱۱۹۳.امام على عليه السلام :استمرار بر گناهان، روزى را قطع مى كند.

۱۱۹۴.امام على عليه السلام :از گناهان بپرهيزيد؛ چرا كه بنده گناه مى كند، پس روزى اش حبس مى شود.

۱۱۹۵.امام باقر عليه السلام :همانا بنده گناه مى كند ، پس روزى اش از او جدا مى شود.
[ آن گاه امام عليه السلام اين آيه را خواند :] «آن گاه كه سوگند خوردند كه صبحگاهان برخيزند و ميوه باغ را برچينند * ولى «إن شاء اللّه » نگفتند * پس، در حالى كه خوابيده بودند ، بلايى از سوى پروردگار ، بر آن باغ به گردش در آمد» .

۱۱۹۶.امام صادق عليه السلام :همانا مؤمن، گاه نيّت گناه مى كند ، پس، و از روزى اش محروم مى شود!

۱۱۹۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنَّ الرَّجُلَ لَيُحرَمُ الرِّزقَ بِالذَّنبِ يُصيبُهُ . ^۱

۱۱۹۳.الإمام عليّ عليه السلام :مُداوَمَةُ المَعاصي تَقطَعُ الرِّزقَ . ^۲

۱۱۹۴.عنه عليه السلام :اِحذَرُوا الذُّنوبَ ؛ فَإِنَّ العَبدَ لَيُذنِبُ فَيُحبَسُ عَنهُ الرِّزقُ . ^۳

۱۱۹۵.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ الرَّجُلَ لَيُذنِبُ الذَّنبَ فَيُدرَأُ عَنهُ الرِّزقُ .
وتَلا هذِهِ الآيَةَ «إِذْ أَقْسَمُواْ لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ * وَ لاَ يَسْتَثْنُونَ * فَطَافَ عَلَيْهَا طَـآئِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَآئِمُونَ^۴» . ^۵

۱۱۹۶.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَ لَيَنوِي الذَّنبَ فَيُحرَمُ رِزقَهُ . ^۶