درمان هر درد

آن که دردها را آفریده برای آنها درمان نیز آفریده است[۱]پس خود را مداوا کنید؛ چه خداوند هیچ دردی را فرو نفرستاد مگر این که برای آن شفایی هم نازل کرده است[۲]و فقط مرگ را هیچ درمانی نیست.[۳]

در روزگار پیامبر خدا(ص) مردی مجروح شد. ایشان فرمود که برایش طبیب خبر کنند. کسی گفت: آیا طبیب برایش سودی دارد؟ پیامبر فرمود: «آری. خداوند متعال هیچ دردی فرو نفرستاده مگر این که به همراهش شفایی نیز فرو فرستاده است».[۴]

شفا از خداوند است[۵]و درمان نیز از تقدیر اوست و ممکن است به اذن او نافع باشد.[۶]پیامبری از پیامبران، بیمار شد. گفت درمان نمی کنم تا همان کسی که بیمارم کرده است، خود، درمانم کند. خداوند به او وحی فرستاد: «شفایت نمی دهم مگر درمان کنی؛ که شفا از من است».[۷]

ابراهیم خلیل(ع) از خداوند پرسید: درد و درمان از کیست؟ خداوند فرمود: «از من». ابراهیم پرسید: پس طبیب چه کاره است؟ خدا فرمود: «مردی است که دارو به دست او فرستاده شده است».[۸]همین سؤال را موسی(ع) نیز پرسید و خداوند در جوابش فرمود: «طبیبان، روزیِ خود را می خورند و دل بندگان را خرسند می دارند تا شفایم یا قضایم به آنان برسد».[۹]

از امام صادق(ع) در مورد این که مرد بیماری را پزشک یهودی یا مسیحی درمان کند، پرسیدند و فرمود: «اشکالی ندارد؛ شفا به دست خداوند متعال است».[۱۰]

خداوندا! تو را سپاس که آفریدی و اعتدال بخشیدی... بیمار کردی و شفا بخشیدی، عافیت دادی و مبتلا ساختی.[۱۱]