شمایل امام مهدی(ع)

در احادیثی از پیامبر(ص) و برخی امامان(ع)، شمایل امام مهدی(ع) مانند شمایل پیامبر(ص) دانسته شده است. برای نمونه، پیامبر خدا(ص) می فرماید:

مهدى، از فرزندان من است. نامش نام من، کنیه اش کنیه من و شبیه ترینِ مردم در خلقت و اخلاق به من است.[۱]

در کتاب کمال الدین نیز آمده که امام عسکرى(ع) مى فرماید:

ستایش، ویژه خدایى است که مرا از دنیا نبرد تا جانشین پس از خودم را به من نشان داد؛ شبیه ترینِ مردم در خلقت و اخلاق به پیامبر خدا(ص).[۲]

در کتاب الغیبةی طوسی به نقل از امام باقر(ع) آمده است که امیر مؤمنان(ع) در پاسخ سؤال عمر بن خطّاب درباره اوصاف مهدى(ع) فرمود:

او جوانى چهارشانه، زیباروى و خوش موست و موهایش بر شانه هایش ریخته و نور چهره اش بر سیاهى موى سر و صورتش، چیره است. پدرم فداى فرزند گزیده کنیزان![۳]

در کتاب فلاح السائل نیز آمده که یحیى بن فضل نوفلى مى گوید:

در بغداد بر امام کاظم(ع) وارد شدم. از نماز عصر فارغ شد و دستانش را به سوى آسمان بلند نمود. شنیدم که مى فرمود: «...پدرم فداى آن پهن شکم، ابروان نزدیک، دو ساق باریک، دو شانه عریض، گندمگون و از شب زنده دارى، اندکى زرد!»[۴].[۵]