حکمت های بیماری

امام صادق(ع) در پاسخ به کسی که پرسیده بود: «کودک خردسالی که نه گناهی کرده و نه جرمی از او سر زده، به چه سبب، مستحقّ دردها و بیماری ها شده است که به وی می رسد؟»، می فرماید: «بیماری بر چند گونه است: بیماری آزمون، بیماری کیفر و بیماری ای که علّت مرگ قرار داده شده است. امّا تو مدّعی هستی که آن از خوراک نامناسب، نوشیدنی آلوده و بیماری ای است که در مادر وی وجود داشته است و گمان می کنی که هر کس، مراقب بدن خویش باشد و در احوال خود، نیک بنگرد و در آنچه می خورد، سودمند و زیان آور را از همدیگر بازشناسد، بیمار نمی شود. تو در این دعویِ خود، به کسانی می گرایی که می پندارند بیماری و مرگ، جز از خوردنی ها و نوشیدنی ها نیست... چه بسیار بیماری که درمان کننده او را ناتن درستی افزوده است و چه بسیار طبیب دانایِ آشنا به دارو و درمان، که خود مرده است؛ امّا فردی ناآگاه به طب، مدّتی درازتر پس از او زنده مانده است و نه آن [طبیب] پس از سر آمدن مدّت زندگی و فرا رسیدن اجلش، آگاهی به طب، سودی بخشیده، و نه این [ناآگاه] پیش از سر آمدن مدت زندگی و به گاهِ دورتر بودن اجل، ناآگاهی از طب، زیانی رسانده است».[۱]