منافع بیماری

در روایات، با توجه به خود بیماری و نیز رفتار بیمار به هنگام بیماری، منافعی برای بیماری آورده شده است:

۱. تأدیب: بیماری، تازیانه خدا در زمین است که با آن، بندگان خویش را ادب می کند.[۱]اگر بیماری، تهی دستی و مرگ نبود، هیچ چیز سر آدمیزاد را فرو نمی آورد و او همچنان گستاخ می بود.[۲]تن اگر بیمار نشود، به سرمستی می گراید و در این صورت در آن هیچ خیری نیست.[۳]اگر بنا بود هیچ درد و رنجی به انسان نرسد، به کدامین وسیله از زشتی ها دامن در می کشید و در برابر خداوند فروتنی می کرد و با مردم مهربانی می ورزید؟ آیا نمی بینی انسان، آن هنگام که دردی دامنگیرش می شود، فروتن می شود و سر تسلیم فرود می آورد و بر درگاه پروردگار خویش عافیت می جوید و دست به صدقه می گشاید؟[۴]

۲. کفّاره گناهان: بیماری، گناهان را محو می کند[۵]و لحظه های درد، لحظه های [انجام دادن] گناه را از میان می برد.[۶]انسان مؤمن، چون به بیماری دچار شود و خداوند، او را سلامتی بدهد، این بیماری، کفّاره گناهان گذشته او و مایه اندرز برای آینده اوست.[۷]بنده چون بیمار می شود، خداوند به فرشتگان خود رو می کند و می گوید: ای فرشتگانم! من بنده ام را به بندی از بندهای خویش گرفتار ساخته ام. اینک اگر جانش را بستانم، او را می آمرزم و اگر او را سلامتی بخشم، در حالی از بستر بر می خیزد که هیچ گناهی ندارد.[۸]بیماری برای مؤمن، تطهیر و رحمت، و برای کافر، عذاب و لعنت است. بیماری، همدم مؤمن می ماند تا هنگامی که هیچ گناهی بر وی نباشد.[۹]

۳. کرامت نزد خداوند: انسان، گاه دارای مرتبه ای در پیشگاه خداوند است که با عمل خود، به آن نمی رسد تا آن هنگام که به ابتلای در جسم خود، آزموده می شود و بدین واسطه، به آن جایگاه می رسد.[۱۰]بیماری، هدیه هایی از جانب خداوند به بنده است. پس محبوب ترین بندگان نزد خداوند، کسی است که بیشترین هدیه به وی رسیده باشد.[۱۱]بیماران، دوستان خدایند.[۱۲]آن گاه که خداوند اراده کرده باشد، بنده گناهکاری را گرامی بدارد، وی را به بیماری گرفتار می کند.[۱۳]

۴. پاداش: از مؤمن و این که از بیماری، بی تابی کند، در شگفتم! اگر او می دانست که بیماری چه پاداشی دارد، دوست داشت پیوسته بیمار باشد تا آن هنگام که به لقای پروردگار خویش بپیوندد.[۱۴]یک شب تب داری، با عبادت یک سال برابر است. دو شب تب داری، با عبادت دو سال برابری می کند و سه شب تب داری، با عبادت هفتاد سال برابری می کند.[۱۵]

۵. پاداش آنچه در دوران تن درستی انجام می داده است: هیچ مسلمانی نیست که به گرفتاریِ جسمی مبتلا شود مگر آن که خداوند به فرشتگان خویش می فرماید: «برای او پاداش بهترین کارهایی را که در دوران تن درستی انجام می داده، بنویسید».[۱۶]