ثواب پرستاری

هر کس یک شبانه روز، بیماری را پرستاری کند، خداوند، او را همراه با ابراهیم خلیل بر می انگیزد و به سان برقی پُردرخشش، از صراط می گذرد.[۱]هر کس در برآوردن نیاز بیماری بکوشد، خواه آن را برآوَرَد و خواه بر نیاوَرَد، از زیر بار گناه خویش بیرون می رود، به سان آن روز که از مادر زاده شده است.[۲]هر کس غذایی را که بیمار هوس کرده است به او برساند، خداوند از میوه های بهشتی به او خواهد خوراند.[۳]

مرازم بن محمّد می گوید: با محمّد بن مصادف همسفر شدم. چون به مدینه وارد شدیم، بیمار شدم. او در این مدت به مسجد می رفت و مرا تنها می گذاشت. از این کار به مصادف گلایه کرد. او هم امام صادق(ع) را از این ماجرا آگاه کرد. امام برایش چنین پاسخ فرستاد: «نشستن تو نزد او، از نماز خواندنت در مسجد پیامبر(ص) برتر است».[۴]