بگو : آيا درباره خدا با ما بحث و گفتگو مى كنيد؟ با آن كه او پروردگار ما و پروردگار شماست؛ و كردارهاى ما از آنِ ما و كردارهاى شما از آنِ شماست و ما براى او اخلاص مى ورزيم ، يا مى گوييد ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [دوازده گانه] ، يهودى يا نصرانى بوده اند؟ بگو : آيا شما بهتر مى دانيد يا خدا؟ و كيست ستمكارتر از آن كس كه شهادتى از خدا را در نزد خويش ، پوشيده دارد؟ و خدا از آنچه مى كنيد ، غافل نيست .
و چون آيات روشن ما بر آنان خوانده شود ، آنان كه به ديدار ما اميد ندارند ، مى گويند : قرآن ديگرى جز اين بياور ، يا آن را عوض كن . بگو : «مرا نرسد كه آن را از پيشِ خود ، عوض كنم . جز آنچه را كه به من وحى مى شود ، پيروى نمى كنم . اگر پروردگارم را نافرمانى كنم ، از عذابِ روزى بزرگ مى ترسم» .
بگو : «اگر خدا مى خواست ، آن را بر شما نمى خواندم ، و [خدا] شما را بدان آگاه نمى گردانيد . قطعاً پيش از [آوردن] آن ، روزگارى در ميان شما به سر برده ام . آيا فكر نمى كنيد؟» .
و بدين گونه ، در هيچ شهرى پيش از تو هشداردهنده اى نفرستاديم ، مگر آن كه خوشگذرانان آن گفتند : ما پدران خود را بر آيينى [و راهى ]يافته ايم و ما از پىِ ايشان راهسپاريم . گفت : «هرچند هدايت كننده تر از آنچه پدران خود را بر آن يافته ايد ، براى شما بياورم؟» . گفتند : ما [نسبت ]به آنچه بدان فرستاده شده ايد ، كافريم .
بگو : اگر چنان كه مى گويند ، با او خدايانى [ديگر] بود ، در آن صورت ، حتماً در صدد جستن راهى به سوى [خداوند] صاحب عرش بر مى آمدند .
