از پايان نامه «معيار اعتبار سنجی روايات از منظر قدما» دفاع شد

به گزارش راوی در چكيده اين پايان نامه آمده است:
حديث و سنت به عنوان دومين منبع دين شناخت، از جايگاه والايی در شريعت اسلام و مذهب شيعه برخوردارند و بيشترين استناد عملی و اعتقادی شيعيان و مسلمين به اين منبع مهم است. از همان صدر اول، علل متعددی از جمله وجود وضاعان و منحرفان، نحله ها و گرايش های متعددی را در تشخيص اعتبار روايات به وجود آورد و فاصله زمانی بيش از يك هزاره نيز، سبب تشديد اين چالش شد. در اين ميان دو منهج معروفی كه در ارزيابی روايات به وجود آمده بودند عبارت بودند از: يكی شيوه رجالی كه مختص به اهل سنت بود كه با پذيرش حجيت تعبدی «خبر ثقه» به بررسی رجالی اسناد روايات می پرداخت و ديگری حجيت «خبر موثوق به» با وجه غالب «كتابشناسی بر پايه حجيت» بود كه در شيعه رواج داشت. آنچه مسلم است، معياری متين و مستحكم در سنجش اعتبار روايات بين شيعيان با راهنمايی اهل بيت (ع) وجود داشته است. اين معيار قويم عبارت بوده است از حجيت «خبر موثوق به» بر اساس حصول وثوق عقلايی با تكيه بر قرائن داخلی و خارجی روايات؛ و قطعاً ارزيابی صرف سندی، ملاك پذيرش روايات نبوده است.
در اين نوشتار، با بررسی برخی ريشه های مبانی قدما در انتقال ميراث حديثی شيعه، عقبه روشن و مستحكم آن، به تصوير كشيده شده است و با تاكيد بر نهادينه بودن بحث كتابت در شيعه و وجود فرهنگ انتقال كتاب محور در اخذ و اداء حديث، پيشينه درخشان و اطمينان زای حديث شيعه نشان داده شده است. همچنين در بازكاوی معنای وثاقت و ضعف از منظر قدما با توجه به مبنای فهرستی و كتاب محور، بدين نكته تاكيد شده است كه ثقه در لسان قدما به كسی اطلاق می شد كه برآيند درون مايه های كتب حديثی او، قابل انتساب به معصوم بوده است و ضعيف به كسی گفته می شد كه منفردات او بدون شواهد و قرائن، قابل اعتماد نبوده است. نتيجه واضح اين مطلب آن خواهد بود كه با توجه به روحيه ضعيف گريزی، حساسيت بالای اصحاب در نقل روايات و همچنين چندين دوره پالايش قوی در منابع شيعه، اگر رواياتی از متهمان به ضعف در مجموعه های حديثی وجود دارد شاهد صدق داشته و منفرد نبوده است و الا قدما در كتابهای خود وارد نمی كردند. اين مهم، از نكات بسيار حساس و قابل تامل است.
سپس در تبيين استواری مبنای قدما، به بررسی دأب و منشهای حديثی قدماء پرداخته شده و نكته های مهمی در اين زمينه بررسی شده است مثل «توجه وافر قدماء به راوی از مولف»، «نسخه شناسی و مقابله آنها» و ... و در نهايت تعدادی از قرائنی كه قدما در حصول وثوق و اطمينان از آنها استفاده كرده اند مورد پژوهش قرار گرفته است.
در اين اثر كوشيده ايم تا با تبيين دقيق مبنايی كه ميراث حديثی شيعه با آن نگاشته شده به باز خوانی و ارزيابی ذخائر عظيم حديثی خود بپردازيم و با دقت در استواری اين تراث، به بهانه های واهی به طرد بی اساس اين مجموعه های گرانقدر نپردازيم.
چند دستآورد بسيار مهم اين نوشتار عبارتند: ۱ـ اثبات اعتبار و استحكام بالای روايات و مجموعه های روايی شيعه ۲ـ ضرورت بازخوانی منابع رجالی ـ حديثی با توجه به نگارش مستحكم ميراث روايی شيعه.
گفتنی است اين پايان نامه با رتبه عالی و امتياز ۱۸/۷۵ تاييد شد. همچنين هادی حجت به عنوان استاد راهنما، سيد عليرضا حسينی به عنوان استاد مشاور، و حجت الاسلام عبدالهادی مسعودی به عنوان استاد داور حضور داشتند.