ضعيف است. روايت شده است از حديث عبدالله بن عباس، عبد الله بن زبير، ابوذر، ابوسعيد خدري، انس بن مالک و... .
و شروع به تضعيف تمامي طرقي که ذکر کرده، نموده و سپس گفته است:
از اين تخريج و تحقيق براي ناقد بابصيرت روشن مي‌گردد که بيشتر طرق حديث در نهايت ضعف قرار دارد و به تمامي حديث را تقويت نمي‌نمايد ^۱ .
الباني در اينجا تصريح مي‌کند که عقدم تقويت حديث به سبب شدت ضعف آن است.

2. همجمه الباني بر سيد عبد الحسين شرف الدين و امام خميني

الباني پس از آن که تمامي طرق حديث را ضعيف پنداشت و از عدم امکان معاضدت آنها سخن راند، به ديدگاه رد شيخ صالح مقبلي ـ که ذهبي را به خاطر منکر دانستن اين حديث به هواپرستي متهم ساخته است ـ پرداخته و تلاش کرده تا به خوانندگان بفهماند که شيخ صالحي تمامي طرق حديث را جمع نکرده است وگرنه ذهبي را به نسبت متهم نمي‌کرد. سپس به سيد عبدالحسين شرف‌الدين و امام خميني با سخني دور از منطق علمي حمله کرده است. لذا از اين رو، تمامي آنچه را الباني گفته، نقل مي‌کنيم، تا خواننده با رويکرد دشمنام‌گويي که الباني براي رد مخالفانش در پيش گرفته آشنا شود. و پس از آن به نقد علمي و استوار سخنان او مي‌پردازيم.
الباني گفته است:
آشکار است که شيخ صالح مقبلي تلاش براي تتبع و دقت نظر در کلام ذهبي نکرده است، وگرنه در کتاب العلم الشامخ خود (ص 520) نمي‌گفت: «آن را حاکم در المستدرک به نقل از ابوذر آورده و نيز خطيب، ابن جرير و طبراني از ابن عباس و ابوذر، و بزاز از قول ابن زبير، و حکم ذهبي مبني بر اين که اين حديث منکر است، غير مقبول است، زيرا اين محمل از مدارک اهل هوي است». من (الباني) مي‌گويم: آري، ما نيز همان سخن را داريم. مجموع طرق اين حديث راهي را براي صحيح دانستن آن باقي نمي‌گذارد؛ زيرا شرط صحت آن است که طريق در نهايت ضعف نباشد؛ چنان که در علم الحديث مقرر است. ولي در باره اين حديث، آن گونه که قبلاً بيان شد، اين طور نيست. به نظر من اگر شيخ مقبلي طرق حديث را آن گونه که ما مورد تتبع قرار داديم، تتبع مي‌کرد، با ذهبي در انکار حديث مخالف نمي‌ورزيد. آنچه مؤيد ديدگاه مقبلي است، اين که اين حديث را شيخ عبدالحسين موسوي شيعه در کتاب المراجعات به حاکم، از حديث ابوذر که گذشت، نسبت داده است و خواسته به خوانندگان القا کند که اين حديث صحيح است. او گفته است: حاکم اين حديث را با إسناد به ابوذر در جزء سوم از صحيحه! المستدرک آورده است. او ـ همچنان که عادتش است ـ از سند احاديثي که مذهبش را پشتيباني مي‌کند،