الباني در تعليقه بر يکي از احاديث مي‌گويد:
بزار گفته است: جماعتي آن را به طور موقوف نقل کرده‌اند، اما من مي‌گويم در حکم مرفوع است؛ چرا که در آن رأي و نظر داده نمي‌شود. ^۱
و در تعليقه بر حديثي ديگر مي‌گويد:
صحيح است؛ چرا که اگر چه سندش ترجيحاً موقوف است، اما در مثل اين مطلب رأي و نظر شخصي داده نمي‌شود، پس حکم حديث مرفوع را دارد. ^۲
علاوه بر اين که اين حديث شواهدي متصل به پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم دارد، پس در حکم حديث مرفوع است و اين مطلب نيز اهل تسنّن واضح است و نيازي به بيان ندارد.
در اينجا خوب است اشاره کنيم اين روايت را در کتاب ذخائر العقبي از امام علي عليه السلام از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نقل کرده است. ^۳
حال بر فرض اين که روايت موقوف باشد، اشکال کننده چه مي‌خواهد بگويد؟
آيا مي‌خواهد بگويد اين راه و روش و مذهب علي عليه السلام است و مردم را به آن دعوت مي‌کنيم، آيا کسي جرأت مي‌کند به مخالفت با مذهب علي عليه السلام برخيزد، در حالي که او از بهترين صحابه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از بزرگان سلف است و روايات در فضيلت و بزرگداشت او بيش از شمارش است، و آيا کسي مي‌تواند بگويد علي عليه السلام در مذهب و راه و روش خود با پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مخالفت کرده و در کيش خود به باطل دعوت کرده است؟
بنابراين روايت بر اساس موازين و قواعد حديثي روايتي معتبر است و اگر تنزّل کرده و بگوييم حديث موقوف است پس اين روايت ثابت مي‌کند مذهب امام علي بن ابي طالب وجود سوار شدن بر کشتي اهل بيت را اقتضا مي‌کند، نه کشتي ديگران را.
علاوه بر اين که اگر به مطلب گذشته گوشه چشمي بيفکنيم، اشکال و شبهه‌اي در اين نيست که حديث موقوف اگر شاهدي از حديث مرفوع داشته باشد، حکم همان حديث مرفوع را دارد، پس همانا حديث موقوف مي‌تواند به واسطه حديث مرفوع تقويت شود.
الباني در کتاب سلسلة الأحاديث الصحيحه در تعليقه بر يکي از احاديث مي‌گويد:
ابن مبارک نيز اين حديث را از طريق اسماعيل بن مسلم ازحسن به نحو موقوف نقل کرده است، پس من براي اين حديث دو شاهد يافتيم که هر دو حديث مرفوع هستند و موجب تقويت آن حديث موقوف مي‌شوند. ^۴