1.. رجال الکشي، ‌ص ۱۹۵.

2.. الکاشف، ج ۱، ‌ص ۲۸۸، ميزان الاعتدال، ج ۱، ‌ص ۳۷۹؛ التفسير و المفسرون، ج ۲، ص ۳۸؛ ر.ک: بعض مثالب النواصب، ‌ص ۲۳.

3.. تاريخ يحيي بن معين، ج ۱ ، ‌ص ۲۰۷؛ تأويل مختلف الحديث، ص ۱۷؛ المحلي، ج ۳ ، ‌ص ۶۲؛ تفسير العياشي، ج۲، ‌ص۲۵۶، ۲۵۷؛ مختصر البصائر، ‌ص۱۷، ۱۸، ۲۶، ۲۹، ۳۷، .۳۸

4.. در مورد وي ر.ک: «ابن جحام»، ‌ص ۲۱۶.

5.. در مورد دابة الارض، ر.ک: مختصر البصائر، ‌ص ۲۰۶ ـ ۲۱۰؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ‌ص ۱۱۰ ـ ۱۱۳، ۱۲۴ ـ ۱۲۶؛ بازگشت به دنيا در پايان تاريخ، ‌ص۱۰۹ ـ ۱۲۱.

6.. سوره نمل، آيه ۸۲ .

7.. تأويل ما نزل...، ‌ص ۲۱۱ ـ ۲۱۵.

8.. ر.ک: الضعفاء الکبير، ج ۱، ‌ص ۱۹۴.

9.. ابن حماد در کتاب الفتن، اخبار فراواني از امام باقر عليه السلام آورده که همگي به واسطه سعيد ابو عثمان از جابر جعفي است؛ براي نمونه ر.ک: الفتن، ‌ص ۱۱۸، ۱۲۹، ۱۳۰، ۱۶۵، ۱۷۱، ۱۷۴؛ در اين باره و درباب روايات جابر در نشانه‌هاي ظهور، ملاحم و فتن (ر.ک: تحليل تاريخي نشانه‌هاي ظهور، ‌ص ۳۴، ۴۰، ۴۷ ـ ۴۹، ۱۶۳).

10.. براي نمونه ر.ک: تفسير العياشي، ج ۱، ‌ص ۶۱، ۲۴۴، ۲۴۵، ج ۲، ‌ص ۷۶ و ۳۲۶؛ الغيبة نعماني، ‌ص ۲۸۸ ـ ۲۹۱، ۳۱۴، ۳۵۴؛ الغيبة طوسي، ‌ص ۱۸۷، ۴۵۲، ۴۷۰؛ مجمع البيان، ج ۹، ‌ص ۳۸۱؛ سرور اهل الايمان، ‌ص ۲۹، ۳۰، ۴۲، ۴۳، ۱۰۲، ۱۰۳، ۱۱۱، ۱۱۲.

11.. او از راويان حديث مشهوري است که غيبت قائم را به خورشيد پس ابر تشبيه مي‌کند، کمال الدين، ‌ص۲۵۳؛ براي روايتي از وي در باب اوصاف مهدي ، (ر.ک: الارشاد، ج ۲، ‌ص ۳۸۲).

12.. موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱، ‌ص ۳۰۷.

13.. «اَحَدُ اَوعِيَةِ العِلمِ».

14.. «اَخَذوا عَنه العِلمَ».

15.. تاريخ الاسلام، ج ۸، ‌ص ۵۹؛ زرکلي نيز از وي با تعبير «واسع الرواية غزير العلم بالدين؛ داراي روايات و علم فراوان در دبن» ياد کرده است (ر.ک: الاعلام، ج ۲، ‌ص ۱۰۵).

16.. موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱، ‌ص ۳۰۸.

17.. الکاشف، ج ۱، ‌ص ۲۸۸؛ ميزان الاعتدال، ج ۱، ‌ص ۳۷۹.

18..Tradition and Survival…, ۱, pp. ۸۶ ـ ۸۷.