برخي ميوه‌ها، از آن ميوه‌ها به وي داده است ۱ . لازم به ذکر است که روايات او در برخي مسانيد و مصنفات همچون مسند طيالسي ۲ ، مسند ابن راهويه ۳ ، مسند عبد بن حميد ۴ ، مسند ابي يعلي ۵ ، المصنف عبد الرزاق صنعاني ۶ و المصنف ابن ابي شيبه کوفي ۷ نيز به چشم مي‌خورد ۸ .
اما به عنوان نگاهي متفاوت بايد از ابوحنيفه، نامدارترين شخصيت اصحاب رأي ياد کرد که با کذاب خواندن جابر و به قصد تضعيف وي، گويد که دروغگوتر از جابر جعفي نديدم، هرگاه رأيي را به او مي‌گفتم، پاسخ مرا با حديث مي‌داد و مدعي مي‌شد که چند هزار حديث از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مي‌داند که آن‌ها را براي کسي بيان نکرده است ۹ . در اين ميان، افزون بر آن که بسياري از علماي رجال او را از مجروحين و ضعفا دانسته‌اند ۱۰ ، احمد بن حنبل از اعتنا به احاديث جابر نهي مي‌کرده است، با اين همه، خود وي در مسندش از جابر روايت‌هايي آورده است ۱۱ . در اين باره اظهار نظر خود وي گوياست. از او در مورد جابر جعفي و ليث بن ابي سليم ۱۲ پرسيدند و وي در پاسخ چنين گفته است:
جابر در حديث قوي‌تر و ليث عقيده‌اش بهتر است. اين که مردم احاديث جابر را ترک کردهاند به سبب سوء اعتقاد اوست. ۱۳
از ديگر شخصيت‌هاي نامدار حديث و رجال اهل تسنن، عبد الرحمن بن مهدي، جابر را متروک دانسته و يحيي بن معين او را در خور اعتنا نمي‌شمرده ۱۴ و دارقُطني او را تضعيف کرده است ۱۵ . ابن حجر عسقلاني نيز با عبارت «هو ضعيف جداً» ۱۶ از وي ياد نموده است ۱۷ . ۱۸
1.. همان، ج ۱، ص ۳۸۰.
2.. مسند طيالسي، ص ۱۰۸.
3.. مسند ابن راهويه، ج ۴، ص ۲۵۰.
4.. منتخب مسند عبد بن حميد، ص ۳۲۰.
5.. مسند ابو يعلي، ج ۷، ص ۲۷۷.
6.. براي نمونه ر.ک: المصنف صنعاني، ج ۱، ص ۲۸۹، ج ۲، ص ۵۵۳، ج ۳، ص ۲۰۲.
7.. المصنف ابن ابي شيبه کوفي، ج ۱، ص ۶۵ ، ۳۶۸.
8.. مالک بن انس نيز رواياتي از جابر نقل کرده است. ر.ک: المدونة الکبري، ج ۱، ص ۳، ۸۱، ج ۲، ص ۱۰۴.
9.. المجروحين، ج ۱، ص ۲۰۹؛ الکامل في ضعفاء الرجال، ج ۲، ص ۱۱۳.
10.. الضعفاء الکبير، ج ۱، ص ۱۹۱ ـ ۱۹۶؛ المجروحين، ج ۱، ص ۲۰۸، ۲۰۹؛ الکامل في ضعفاء الرجال، ج ۲، ص ۱۱۳ ـ ۱۲۰.
11.. محمد بن رافع، احمد بن حنبل را در حال استنساخ کتاب زهير بن معاويه از احاديث جابر ديد، بدو گفت تو ما را از احاديث وي نهي مي‌کني و خود آن‌ها را مي‌نويسي. احمد در پاسخ گفت: [مي‌نويسم که] بدانم، (ر.ک: مسند احمد، ج۱، ص ۲۴۱، ج ۴، ص ۲۵۴؛ المجروحين، ج ۱، ص ۲۰۹؛ بحر الدم، ص ۳۲، ۳۳).
12.. محدث و عالم نامدار کوفي، از موالي بني اميه (بعد از ۶۰ «احتمالاً در زمان خلافت يزيد» ۱۳۸ يا ۱۴۳ه. ق) از راويان احاديث شَعبي، مُجاهد، طاووس، عطاء، عِکرِمَه و نافع مولي ابن عمر و از مشايخ سفيان ثوري، شعبة بن حجاج، شَريک بن عبد الله نَخَعي، زُهير بن معاويه، زائده، فُضيل بن عَيّاض، ابو عَواَنه. گفتني است برخي از علماي رجال اهل تسنن او را تضعيف کردهاند؛ (سير اعلام النبلاء، ج ۶، ص ۱۷۹ ـ ۱۸۴).
13.. تاريخ الاسلام، ج ۸، ص ۶۰ .
14.. تاريخ يحيي بن معين، ج ۱، ص ۲۱۰، ۲۶۸؛ التاريخ الکبير، ج ۲، ص ۲۱۰.
15.. سنن دارقطني، ج ۱، ص ۳۴۸.
16.. او به شدت ضعيف است.
17.. تلخيص الحبير، ج ۴، ص ۱۵۶.
18.. ابن عربي نيز احاديثي که در سندش جابر جعفي باشد، به شدت تضعيف کرده است؛ (الفتوحات المکية، ج ۱، ص ۴۵۵، ۴۸۹).
