با جابر بن يزيد جعفي ملاقات کردم، اما چيزي از وي ننوشتم، زيرا اعتقاد به رجعت داشت ^۱ .
از زائده ^۲ علت روايت نکردن وي از جابر را جويا شده‌اند و او در پاسخ چنين گفته است:
قسم به خدا جابر جعفي کذّاب است و به رجعت ايمان دارد ^۳ .
برخي از بزرگان شيعه، اهل تسنن را به سبب ترک احاديث جابر به علت اعتقاد به رجعت، سرزنش کرده‌اند و با ارائه دلايلي از قرآن و سنت براي رجعت، از جابر و اعتقادش دفاع نموده‌اند ^۴ .
گفتني است در برخي آثار اهل تسنن جابر جعفي به پيروي از عبد الله بن سبا متهم شده است. ابن حبان در مورد وي مي‌نويسد:
او سبئي و ازياران عبد الله بن سبا بود و به رجعت علي عليه السلام به دنيا اعتقاد داشت ^۵ .
اين که جابر را سبئي دانسته‌اند ^۶ از اين رو است که اصل اعتقاد به رجعت امير المؤمنين علي عليه السلام را از اعتقادات سبأية مي‌دانند ^۷ . حال آن که اساساً عبد الله بن سبا شخصيتي مجهول و يا موهوم است و نمي‌توان فرقه‌اي را به وي منسوب دانست ^۸ . سبئي بودن او چندان دور از ذهن است که حتي ابو زهره، سبئي بودن وي را بعيد دانسته، او را در اعتقاد به رجعت بيشتر تحت تأثير کيسانيه مي‌داند ^۹ . اما دليلي وجود ندارد که جابر از آنان تأثير گرفته باشد، بلکه به احتمال فراوان اعتقاد او به رجعت تحت تأثير تعاليم امامان معصوم عليهم السلام، شکل گرفته است ^۱۰ . نکته‌اي که در اين خصوص بايد بدان توجه نمود تفاوت معنايي رجعت از ديد گاه کيسانيان و شيعياني مانند جابر است. از نظر کيسانيان، مفهوم رجعت، بازگشت محمد بن حنفيه پس از سپري شدن دوران غيبت بوده که با مهدويت معنايي مترادف داشت. ليکن رجعتي که جابر و ساير شيعيان ائمه اطهار عليهم السلام و در کنار آنان، غلات منتسب به شيعه، بدان معتقد بودند، عبارت بود از زنده شدن جمعي از مردگان پس از ظهور مهدي و پيش از قيامت. بنا بر اين، نمي‌توان جابر را در