عزيزان! حواستان باشد، آنچه در اين مذهب و در اين دين و در اين معارف اهلبيت هست، در هيچ جا يافت نمي‌شود، خوش به حال شما که سر در اين آستان نهاده‌ايد، و انشاءالله که با آن اخلاص و درايت و شور و شوق کار کنيد، اين يک تذکر مختصري بود خدمت شما.

علاّمه طباطبايي و حديث

امّا در باب حديث و برخورد مرحوم آقاي طباطبايي با حديث، بايد بگويم که خدا توفيقي عنايت کرد که در طول ده پانزده سال، آن جلساتِ پنجشنبه، جمعه را داشته باشيم. من نمي‌توانم بگويم که چه بود، فقط هر وقت يادم مي‌آيد، افسوس مي‌خورم که چطور و چه زود گذشت! البته ـ غير از يک جلسه ـ‌ بنده، هيچ جلسه‌اي را يادم نمي‌آيد که نتوانسته باشم حضور بيابم. در اين جلسه، حضرات آيات جوادي آملي، حسن زاده، اميني، انصاري، شيخ يحيي، مصباح و محمّدي گيلاني
ـ حفظهم الله ـ نيز حضور داشتند. اين جلسات، يک دري از بهشت بود. چند تا کتاب در آنجا خوانده شد: برهان شفا، اوايل اسفار، تمهيد القواعد و ...، البته حرکت جوهري جداگانه خوانده شد، امّا از اين ده ـ پانزده سال، شايد دو سه سال يا بيشتر را صَرفِ خواندن چهار جلد بحارالانوار کرديم؛ معاد و توحيد. و من مي‌ديدم برخورد مرحوم آقاي طباطبايي با اين روايات چگونه است. گاهي دوستان مي‌گفتند: حاج آقا! مصلحت مي‌بينيد که مباحث عقلي ـ فلسفي مطرح شود؟ و اين است که مي‌بينيد علاّمه طباطبايي، کتاب شيعه در اسلام را مي‌نويسد، و آن مصاحبه ـ يا مذاکرات و مکاتبات ـ‌ با هانري کُربن ^۱ پيش مي‌آيد. کربن، واقعاً براي مرحوم آقاي طباطبايي، جايگاه رفيعي قائل بود. اين مصاحبه‌ها، چه تأثيري گذاشت بر اين که کربن حرفهاي شيعه را به اروپا منتقل کند. تا آن وقت، هيچ کس از شيعه خبر نداشت. اين که علاّمه طباطبايي شيعه در اسلام را مي‌نويسد، يعني روايات، و إلاّ فلسفه علم اشياء يا حتي فلسفه حکمت متعاليه که شيعه و غير شيعه ندارد، البته ملّا صدرا از روايات بهره‌مند شده است، در فلسفه‌اش کما بيش، غير مستقيم و ناپيدا، اينها ظهور دارد، ولي آنچه شيعه را معرفي ميکند، همين روايات است. پس توجه بفرماييد که آن جان، شيفته اين معارف اهلبيت است.
تفسير الميزان را شما ملاحظه کنيد. مرحوم آقاي طباطبايي در مقدّمه مي نويسد که ما به مباحث روايي ذيل آيات نيز مي‌پردازيم، البته از روايات پيامبر گرامي اسلام و اهل بيت آن حضرت(، چه از طرق شيعه و چه اهل سنّت. ^۲