اين مطلب، در ميان اهل سنّت، موجب طبقه بندي احاديث به چهار دسته شده است.
صحيح، حسن، ضعيف که خود به زير مجموعه‌هايي تقسيم مي‌شود)، و موضوع.
علاوه بر اين سيستم خاص، طبقه بندي به وجود آمده، داوري در مورد اسناد و متون، جايگاه نقد حديث را در کتبي که نويسندگان آنها فقط احاديث معتبر را جمع آوري ميکردند، بالا برد. صحاح سته، که در ميان اهل سنّت جايگاه مهمي را به دست آوردند، به همين نوع از جمع حديث تعلق دارند. با وجود اين، در ميان محققان اسلامي، قضاوت در مورد احاديث خاص، حتي آنهايي که در کتب معتبر حديثي آمدهاند، مهجور مانده است. در ميان شيعه، به نقد حديث کمتر توجه شده و اين کار به علت حضور گسترده امامان آنها در اسناد حديث، ديرتر آغاز شده است.
در دوران جديد، بحث مسلمين در مورد صحت و سقم حديث، شکل تازه‌اي به خود گرفته است. محققان اصلاح طلب و متفکر، در صدد تجديد نظر در مورد اين موضوعند که کدام نوع از احاديث الزام آوردند، و نشر کدام نوع از آن غير ضروري.

Names like Sayyid Ahmad Khan (d. 1898), Muhammad _Abduh (d.