transmitted by these informants were mostly not invented by them or falsely ascribed to some other informants, but were really received from the persons named.This is suggested by the great variation between the isnads and the matns, which are said to derive from the different informants and by formal peculiarities that suggest a real transmission.
In this manner the materials going back, for example, to _Ata_ b. Rabah (d. 733) or _Amr b. Dinar (d. 744), some of the key informants of Ibn Jurayj (d. 767), or the material going back to al-Zuhri (d. 742), a key informant of both Ibn Jurayj and Ibn Ishaq (d. 767), can be recovered.
The quality of the material transmitted from these informants— flourishing in the first quarter of the eighth century and belonging to the Successors, the generation following that of the Prophet’s Companions—can be evaluated on internal grounds and by comparing their traditions with variants of them found in other reliable sources and transmitted by compilers other than Ibn Jurayj and Ibn Ishaq.
In this way suspicious transmitters can be detected as well. The procedure can, at least in some cases, also be applied to the material deriving from the Successors.

همچنين واضح است که بخش زيادي از احاديث نقل شده توسط اين افراد، جعلي نيستند و به دروغ نيز به ساير محدثان نسبت داده نشدهاند، بلکه غالباً از افرادي که آنها را مي‌شناختهاند، حديث ذکر مي‌کنند. هم چنين تنوع زياد در اسناد و متون، که گفته مي‌شود توسط محدثان مختلف نقل شدهاند، از صفات ويژه و رسمي يک انتقال واقعي، حکايت دارد.
در اين روش، احاديث به عقب باز گردانده ميشوند؛ به افرادي مانند عطاء بن أبي رباح، يا عمر بن دينار. برخي از اسانيد ابن جريح، يا احاديثي که از ابن زهري نقل مي شودـ چنانکه وي از اساتيد ابن جريح و ابن اسحاق بوده ـ قابليت بازيابي دارند.
کيفيت احاديث انتقال يافته از اين محدثين ـ که در ربع اول قرن هشتم رشد يافتهاند و متعلق به تابعين هستند و کساني که بعد از صحابه پيامبر آمدندـ ميتواند در چارچوب دروني و به وسيله مقايسه احاديث آنها با تنوعي که دارند، در منابع معتبر ديگر و منقولات نويسندگان ديگر، نظير ابن شريح و ابن اسحق، مورد ارزيابي قرار گيرند.
از اين راه ميتوان راويان ضعيف را از راويان ثقه تشخيص داد. اين روش، در بسياري از موارد در مورد احاديث تابعان، کاربرد دارد.

That means that through this method it is possible to date large amounts