و ـ صلوات فرستادن بر پيامبر ، پس از ذكر نام ايشان

۱۲۱.امام باقر عليه السلام :هر گاه اذان مى گويى ، «الف» و «هاء» را آشكار ساز و هر زمان كه نام پيامبر را بردى و يا شخص ديگرى آن را نام برد ، در اذان باشد يا غير اذان ، بر ايشان صلوات بفرست . ^۱

ز ـ سخن نگفتن

۱۲۲.امام صادق عليه السلام :سخن گفتنِ عمدى در اذان ، سزاوار نيست ؛ زيرا اذان ، درى از درهاى نيكى است و كسى كه مشغول يك كار نيك است ، سزاوار نيست آن را ناتمام بگذارد ، مگر به خاطر پرداختن به كارى همانند آن. ^۲

ح ـ كاسبى نكردن با اذان

۱۲۳.كتاب من لايحضره الفقيه :مردى نزد امير مؤمنان عليه السلام آمد و گفت : اى امير مؤمنان! به خدا سوگند كه من تو را دوست دارم .
[ امام عليه السلام] به وى فرمود : «ولى من تو را دشمن مى دارم» .
گفت : چرا؟
فرمود : «چون تو اذان را وسيله كسب قرار داده اى و براى آموزش قرآن ، مزد مى گيرى» . ^۳

ط ـ فاصله انداختن ميان اذان و اقامه

۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به بلال ـ :اى بلال! هر گاه اذان مى گويى ، با درنگْ بگو و هر گاه اقامه مى گويى ، با سرعت بگو ، و ميان اذان و اقامه ات ، به

فرمود : «مى گويد : أشهد أن لا إله إلاّ اللاّ ، أشهد أنّ محمّدا رسول اللاّ» . ^۱

۱۱۶.امام باقر عليه السلام :اذان را بايد با جزم ^۲ و روشن ادا كردنِ «الف» و «هاء» گفت ^۳ و اقامه را با سرعت . ^۴

۱۱۷.امام صادق عليه السلام :«اللّه أكبرِ» اذان را بايد با جزم و روشن ادا كردن «هاء» و «الف» گفت. ^۵

د ـ پرهيز از آوازه خوانى

۱۱۸.سنن الدارقطنى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ :پيامبر خدا ، مؤذّنى داشت كه [ اذان را ]با آواز مى خواند . پيامبر خدا فرمود : «اذان را بايد ساده و روان گفت . پس ، اگر ساده و روان اذان مى گويى ، بگو ، و گرنه اذان مگو» . ^۶

۱۱۹.امام صادق عليه السلام :آوازه خوانى ^۷ در گفتن اذانْ اشكالى ندارد ، به شرط آن كه كلمات را كامل و روشن ادا كند و «الف» و «هاء» را آشكار سازد. ^۸

ه ـ ترتيل

۱۲۰.امام صادق عليه السلام :اذان را شمرده و با درنگ بايد گفت و اقامه را با سرعت . ^۹