۱۴۰.مسند ابن حنبل ـ به نقل از عايشه ـ :پيامبر خدا ، هر گاه صداى منادى (مؤذّن) را مى شنيد ، مى فرمود : «أشهد أن لا إله إلاّ اللّه و أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه » . ۱
۱۴۱.مسند ابن حنبل ـ به نقل از ابو رافع :[پيامبر خدا ،] هر گاه بانگ مؤذّن را مى شنيد ، آنچه را كه او مى گفت ، بازگو مى كرد و چون به «حىَّ على الصلاة ، حىَّ على الفلاح» مى رسيد ، مى فرمود : «لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه » . ۲
۱۴۲.امام على عليه السلام :سه چيز است كه جز شخص ناتوان ، آنها را فرو نمى گذارد : يكى اين كه مردى ، بانگ مؤذّنى را بشنود و آنچه را كه او مى گويد ، بازگو نكند . دوم ، اين كه مردى به جنازه اى برخورد كند و به صاحبان آن ، سلام نكند و گوشه اى از تابوت را نگيرد . و سوم ، اين كه مردى به امام جماعت در حال سجده برسد و تكبير[ة الإحرام ]نگويد و با او به سجده نرود و به سجده بى اعتنا بماند. ۳
۱۴۳.علل الشرائع ـ به نقل از سليمان بن مقبل مداينى ـ :به موسى بن جعفر عليه السلامگفتم : به چه دليل ، مستحب است كه هر گاه انسان بانگ اذان را مى شنود ، همانند آنچه را كه مؤذّن مى گويد ، بگويد ، حتّى اگر در حال قضاى حاجت است؟
فرمود : «اين كار ، روزى را زياد مى كند» . ۴
۱۴۴.امام رضا عليه السلام :مردى نزد امام صادق عليه السلام از نادارى ، شِكوه كرد . فرمود : «هر گاه
1.. مسند ابن حنبل : ج ۹ ص ۴۴۱ ح ۲۴۹۸۷ ، سنن أبى داود : ج ۱ ص ۱۴۵ ح ۵۲۶ .
2.. مسند ابن حنبل : ج ۹ ص ۲۳۰ ح ۲۳۹۲۷ ، مسند ابن الجعد : ص ۳۳۰ ح ۲۲۶۷ .
3.. دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۱۴۵ ، مسند زيد : ص ۹۵ .
4.. علل الشرايع : ص ۲۸۵ ح ۴ ، بحار الأنوار: ج ۸۴ ص ۱۷۷ ح ۷ .