ج ـ ذكر گفتن

۱۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس كه وقتى صداى مؤذّن را مى شنود ، بگويد : «گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يگانه نيست و بى انباز است ، و محمّد ، بنده و فرستاده اوست . خرسندم كه خداوند يكتا ، پروردگار من است و محمّد ، رسول او و اسلام ، دينم است» ، گناهش آمرزيده مى شود. ^۱

۱۵۳.سنن أبى داوود ـ به نقل از عايشه ـ :پيامبر خدا ، هر گاه بانگ شهادتينِ مؤذّن را مى شنيد ، مى فرمود : «من هم ، من هم [شهادت مى دهم]» . ^۲

۱۵۴.كنز العُمّال ـ به نقل از نعمان بن سعد ـ :على عليه السلام هر گاه صداى اذان را مى شنيد ، مى فرمود : «هر گواهى دهنده اى را بر اين ، گواه مى گيرم ^۳ و به جاى هر منكِرى ، آن را به دوش مى كشم» . ^۴

۱۵۵.علل الشرائع ـ به نقل از زراره ـ :به امام باقر عليه السلام گفتم : هنگام شنيدن صداى اذان ، چه بگويم؟
فرمود : «با هر ذاكرى ، ذكر خدا بگو» ^۵ . ^۶

۱۵۶.امام باقر عليه السلام ـ به محمّد بن مسلم ـ :اى محمّد بن مسلم! ذكر خدا را در هيچ حالى فرو مگذار . [حتّى] اگر در حال قضاى حاجت بودى و صداى اذان مؤذّن را شنيدى ، ذكر خدا بگو و آنچه را كه مؤذّن مى گويد ، بازگو كن. ^۷

قفل را از دل هاى ما به بركت يادت بردار و نعمت و فضل خود را بر ما كامل گردان و ما را در شمار بندگان شايسته ات قرار ده. ^۱

۱۴۸.عمل اليوم و الليلة ـ به نقل از معاوية بن ابى سفيان ـ :پيامبر خدا ، هر گاه بانگ «حىَّ على الفلاحِ» مؤذّن را مى شنيد ، مى گفت : «بار خدايا! ما را از رستگاران قرار بده» . ^۲

۱۴۹.سنن أبى داوود ـ به نقل از اُمّ سلمه ـ :پيامبر خدا به من تعليم داد كه در هنگام اذان مغرب بگويم : بار خدايا! اين ، [نشانه] آمدن شبِ تو و سپرى شدن روزِ تو و صداهاى دعوتگران توست . پس ، مرا بيامرز. ^۳

۱۵۰.امام صادق عليه السلام :هر گاه مؤذّن گفت : «اللّه أكبر» ، تو نيز بگو : «اللّه أكبر» . هر گاه گفت : «أشهد أن لا إله إلاّ اللّه » ، تو نيز بگو : «أشهد أن لا إله إلاّ اللّه » . هر گاه گفت : «أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه » ، تو نيز بگو : «أشهد أنّ محمّدا رسول اللّه » و هر گاه گفت : «قد قامت الصلاة» ، بگو : بار خدايا! نماز را به پا دار و پايدارش بدار ، و مرا از بهترين نمازگزارانِ شايسته قرار بده . ^۴

۱۵۱.امام صادق عليه السلام :هر كس كه وقتى اذان صبح را مى شنود ، بگويد : «بار خدايا! به حقّ روى آوردن روزت و سپرى گشتن شبت و فرا رسيدن هنگام نمازهايت و صداهاى دعوتگرانت ، از تو مى خواهم كه توبه ام را بپذيرى ، كه به راستى ، تو توبه پذير و مهربانى» و همين را هنگام شنيدن اذان مغرب بگويد و در همان روز يا شبِ آن روز بميرد ، با توبه از دنيا رفته است. ^۵