۱۰.يا عَليُّ! إيّاكَ وَالكِذبَ ؛ فَإنَّ الكِذبَ يُسَوِّدُ الوَجهَ؛
۰.اى على! از دروغ بپرهيز كه دروغ ، رو سياهى مى آورد.
۱۱.يا عَليُّ! لاتَحلِف بِاللّه ِ كاذِباً ولا صادِقاً مِن غَيرِ ضَرورَةٍ ولا تَجعَل اللّه َ عُرضَهً لِيَمينِكَ فإنَّ اللّه َ لايَرحَمُ ولا يَرعى مَن حَلَفَ بِاسمِهِ كاذِباً؛
۰.اى على! سوگند دروغ به خدا مخور و در غير ضرورت ، سوگند راست نيز ياد مكن و خداوند را دستْ مايه سوگندت مساز ؛ زيرا خداوند به كسى كه به نام او سوگند دروغ بخورد ، رحم نمى كند و رعايتش را نمى نمايد.
۱۲.يا عَليُّ! إيّاكَ واللَّجاجَةَ ؛ فَإنَّ أَوَّلَها جَهلٌ وآخِرَها نَدامَةٌ؛
۰.اى على! از لجبازى بپرهيز ، كه آغازش نادانى و انجامش پشيمانى است.
۱۳.وَأمّا عَلامَةُ النّاصِحِ فَأربَعَةٌ : يَقضي بِالحَقِّ ويُعطي الحَقَّ مِن نَفسِهِ ويَرضى لِلنّاسَ ما يَرضاهُ لِنَفسِهِ ولايَعتَدي عَلى أحَدٍ؛
۰.نشانه خيرخواه چهار چيز است : به حق داورى كند ، و از خود به ديگران حق دهد ، و آنچه بر خود پسندد ، بر مردم روا دارد ، و از حريم هيچ كس درنگذرد.
۱۴.طُوبى لِمَن أنفَقَ الفَضلَ مِن مالِهِ وأمسَكَ الفَضلَ مِن قَولِهِ؛
۰.خوشا بر آن كس كه افزونىِ دارايى اش را انفاق كند و از افزون گويىِ زبانش جلوگيرى كند !
۱۵.طُوبى لِمَن حَسَّنَ مَعَ النّاسِ خُلقَهُ وبَذَلَ لَهُم مَعونَتَهُ وعَدلَ عَنهُم شَرَّهُ؛
۰.خوشا بر آن كس كه با مردم نيك خويى كند و به آنان مدد رساند وگزندش را از آنان بگردانَد !
۱۶.مَلعونٌ مَن ألقى كَلَّهُ عَلَى النّاسِ؛
۰. ملعون (از رحمت خدا به دور) است كسى كه بارِ خود را بر مردم افكند .
