۱۲۶.إيّاكَ ومُصاحَبَةَ الأحمَقِ فَإنَّهُ يُريدُ أن يَنفَعَكَ فَيَضُرُّكَ؛

۰.مبادا با بى خرد همنشين شوى كه چون خواهد به تو سودى رسانَد ، زيان مى رسانَد.

۱۲۷.اَلمُؤمِنُ مِن دُعائِهِ عَلى ثَلاثٍ : إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ وإمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ و إمّا أن يُدفَعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريدُ أن يُصيبَهُ؛

۰.مؤمن از دعاى خود به يكى از اين سه نتيجه دست يابد : يا برايش ذخيره مى گردد ، يا در دنيا برآورده مى شود ، و يا بلايى را كه مى خواهد به او برسد ، از او باز داشته مى شود .

۱۲۸.ثَلاثٌ مُنجِياتٌ لِلمُؤمِنِ : كَفُّ لِسانِهِ عَنِ النّاسِ وَاغتِيابِهِم ، وإشغالُهُ نَفسَهُ بِما يَنفَعُهُ لاِخِرَتِهِ ودُنياهُ ، و طُولُ البُكاءِ عَلى خَطيئَتِهِ؛

۰.سه چيز مؤمن نجات بخش است : بازداشتنِ زبانش از مردم و ازغيبت كردن آنانْ ، و وا داشتن خود به آنچه در آخرت و دنيايش سود دهد ، و بسيار گريستن بر گناهان خويش.

۱۲۹.نَظَرُ المُؤمِنِ في وَجهِ أخيهِ المُؤمِنِ لِلمَوَدَّةِ والمَحَبَّةِ لَهُ عِبادَةٌ؛

۰.نگاه كردن مؤمن به چهره برادر ايمانى خود از راه دوستى و محبّت به او ، عبادت است.

۱۳۰.ما مِن شَى ءٍ أحَبَّ إلَى اللّه ِ بَعدَ مَعرِفَتِهِ مِن عِفَّةِ بَطنٍ وفَرجٍ؛

۰.چيزى نزد خدا ، پس از شناخت او ، محبوب تر از بازداشتن شكم وعورت [از حرام] نيست.

۱۱۸.وأمّا حَقُّ المالِ فَأن لاتَأخُذَهُ إلاّ مِن حِلِّهِ ولاتُنفِقَهُ إلاّ في حِلِّهِ؛

۰.حقّ دارايى اين است كه آن را جز از راه حلال به دست نياورى وجز در راه حلال صرف نكنى .

۱۱۹.إنَّ قَسوَةَ البِطنَةِ وكِظَّةَ المِلأَةِ وسُكرَ الشَبَعِ وغِرَّةَ المُلكِ مِمّا يُثَبِّطُ ويُبطِى ءُعَنِ العَمَلِ ويُنسِي الذِّكرَ؛

۰.شكمبارگى و پرخورى و سرمستى و فريفتگى به مُلك (مالدارى باشد يا حكومت) ، از چيزهايى است كه [آدمى را] از كردار باز مى دارد و كندْ رفتار مى كند و ياد خدا را از يادش مى برد .

۱۲۰.مَن كَرُمَت عَلَيهِ نَفسُهُ هانَت عَلَيهِ الدُّنيا؛

۰.هركه خود را ارجمند شمارد ، دنيا را پست انگارد.

۱۲۱.مَن قَنَعَ بِما قَسَمَ اللّه ُ لَهُ فَهُوَ مِن أغنَى النّاسِ؛

۰.هر كه به قسمتى كه خدايش داده قانع باشد ، همو ، بى نيازترينِ مردم است.

۱۲۲.اِتَّقُوا الكِذبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ في كُلِّ جِدٍّ وهَزلٍ؛

۰.از دروغ بپرهيزيد ، چه خُرد و چه بزرگ ، چه به جدّ و چه به هزل.

۱۲۳.كَفى بِنَصرِ اللّه ِ لَكَ أن تَرى عَدُوَّكَ يَعمَلُ بِمَعاصِي اللّه ِ فيكَ؛

۰.همين ياورى الهى تو را بس كه مى بينى دشمنت در حقِّ تو راه نافرمانىِ خدارا مى پيمايد.

۱۲۴.اَلخَيرُ كُلُّهُ صِيانَةُ الإنسانِ نَفسَهُ؛

۰.تمام خير آن است كه انسان ، خويشتندار باشد.

۱۲۵.إيّاكَ ومُصاحَبَةَ الكَذّابِ فَإنَّهُ بِمَنزِلَةِ السَّرابِ يُقَرِّبُ لَكَ البَعيدَ ويُبَعِّدُ لَكَ القَريبَ؛

۰.مبادا با دروغگو همنشين شوى كه وى ، همچون سراب است : به تو دور
را به تو نزديك و نزديك را به تو دور مى نماياند.