۱۴۵.اِستَشِر في أمرِكَ الَّذينَ يَخشَونَ اللّه َ؛
۰.در كار خود ، [فقط] با كسانى مشورت كن كه از خدا مى ترسند.
۱۴۶.ثَلاثَةٌ مِن مَكارِمِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ : أن تَعفُوَ عَمَّن ظَلَمَكَ ، وتَصِلَ مَن قَطَعَكَ ، وتَحَّلَمَ إذا جُهِلَ عَلَيكَ؛
۰.سه چيز ، از كرامت هاى دنيا و آخرت است : آن كس را كه به توستم كرده ببخشايى ، به آن كه از تو گسسته بپيوندى ، و چون بر تو جهالتى رود ، بردبارى كنى.
۱۴۷.إنَّ اللّه َ يُحِبُّ أن يُسألَ ويُطلَبَ ما عِندَهُ؛
۰.خداوند ، خوش دارد كه از او خواهش شود و از آنچه نزد اوست ، درخواست گردد.
۱۴۸.مَن لَم يَجعَلِ اللّه ُ لَهُ مِن نَفسِهِ واعِظاً فَإنَّ مَواعِظَ النّاسِ لَن تُغنِيَ عَنهُ شيئاً؛
۰.هر كه خداوند او را پندآموز خويش نساخته ، هرگز پندهاى مردم ، او را سودى نمى دهد.
۱۴۹.مَن كانَ ظاهِرُهُ أرجَحَ مِن باطِنِهِ خَفَّ مِيزانُهُ؛
۰.هر كه ظاهرش گران سنگ تر از باطنش باشد ، ترازويش سبُك آيد.
۱۵۰.لايَكونُ العَبدُ عالِماً حَتّى لايَكونَ حاسِدا لِمَن فَوقَهُ ولا مُحَقِّرا لِمَن دُونَهُ؛
۰.بنده ، دانشمند نيست ، مگر آن كه بر زبردست خود [در دانش] رشك نبرد و زيردست خود را خوار نشمرد.
۱۵۱.إنَّ أعجَلَ الطّاعَةِ ثَواباً لَصِلَةُ الرَّحِمِ؛
۰.راستى كه زودْ پاداش ترين طاعت ، صله رحم است.
۱۵۲.إنَّ اليَمينَ الكاذِبَةَ وقَطيعَهَ الرَّحِمِ لَيَذَرانِ الدِّيارَ بَلاقِعَ مِن أهلِها؛
۰. راستى كه سوگند دروغ وقطعِ رحم ، خانه ها را از اهلش تهى مى گذارد (ويرانى به بار مى آورد) .
