۱۹۸.اَلطّاعِمُ الشاكِرُ لَهُ مثلُ أجرِ الصائِمِ المُحتَسِبِ؛
۰.آن كه نعمت خوردن را شكر مى گزارد ، پاداشى مانند روزه دارِ حسابْ شمار مى بَرَد.
۱۹۹.أفضَلُ العِبادَةِ العِلمُ بِاللّه ِ والتَّواضُعُ لَهُ؛
۰.بهترينِ عبادت ها شناخت خدا و فروتنى كردن براى اوست .
۲۰۰.إنَّ لِكُلِّ شَيءٍ زَكاةٌ و زكاةُ العِلمِ أن يُعَلِّمَهُ أهلَهُ؛
۰.هر چيز را زكاتى است و زكات دانش ، آن است كه آن را به شايستگانش بياموزند.
۲۰۱.لِداوودَ الرَّقِّيِّ : تُدخِلُ يَدَكَ في فَمِ التِّنِّينِ إلَى المِرفَقِ خَيرٌ لَكَ مِن طَلَبِ الحَوائِجِ إلى من لَم يَكُن لَهُ وكانَ؛
۰.به داوود رقّى فرمود : «اگر دستت را تا آرنج به كام اژدها فرو كنى براى تو بهتر از آن است كه از نوكيسه اى ، حاجت بخواهى» .
۲۰۲.أنفَعُ الأشياءِ لِلمَرءِ سَبقُهُ النّاسَ إلى عَيبِ نَفسِهِ؛
۰.سودمندترينِ چيز براى مرد ، آن است كه در جستن عيب خويش بر ديگر مردم ، پيشى گيرد.
۲۰۳.أروَحُ الرَّوحِ اليَأسُ مِنَ النّاسِ؛
۰.آسودگىْ بخش ترينِ آسايش ها ، بُريدن اميد از مردم است.
۲۰۴.أحَبُّ إخواني إلَىَّ مَن أهدى إلَىَّ عُيُوبي؛
۰.محبوب ترينِ دوستانم نزد من ، كسى است كه عيب هايم را به من هديه كند.
