۰.براى نفس خود از دنيا بهره اى قرار دهيد . به آن اندازه كه آنچه خواهشِ حلال كند و به مردانگى خللى نرساند و زياده روى در آن نباشد ، به او بدهيد ، و از اين روش ، در انجام دادن امور دين يارى جوييد (و نيرو يابيد).

۲۳۰.مَن لَم يَتَفَقَّه فِي الدِّينِ لَم يَرضَ اللّه ُ لَهُ عَمَلاً؛

۰.هر كه فهمِ دين نيابد ، خداوند ، هيچ كردارى را از او نپسندد.

۲۲۳.مَنِ اقتَصَدَ وَقَنَعَ بَقِيَت عَلَيهِ النِّعمَةُ ومَن بَذَّرَ وأسرَفَ زالَت عَنهُ النِّعمَةُ؛

۰.هركه ميانه روى كند و قناعت ورزد ، نعمت بر او بپايد و هر كه بى جا مصرف نمايد و زياده روى كند ، نعمتش زوال يابد.

۲۲۴.إتَّقِ اللّه َ وقُلِ الحَقَّ وإن كانَ فيهِ هَلاكُكَ فَإنَّ فيهِ نَجاتَكَ؛

۰.از خدا پروا دار و حق را بگو ، اگر چه هلاكت تو در آن باشد ، كه نجاتت درهمان حقگويى است.

۲۲۵.إيّاكَ أن تَمنَعَ في طاعَةِ اللّه ِ فَتُنفِقَ مِثلَيهِ في مَعصِيَةِ اللّه ِ؛

۰.بپرهيز كه [از صرف مالى] در راه طاعت خدا دريغ ورزى ، آن گاه ، دوچندانش را در راه معصيت خرج كنى.

۲۲۶.ثَلاثٌ يَجلِينَ البَصَرَ : اَلنَّظرُ إلَى الخُضرَةِ وَالنَّظَرُ إلَى الماءِ الجاري وَالنَّظَرُ إلَى الوَجهِ الحَسَنِ؛

۰.سه چيز ديده را روشن كند : به سبزه نگريستن ، به آب روان نگريستن و به روى زيبا نگريستن.

۲۲۷.لَيسَ حُسنُ الجوارِ كَفَّ الأذى ولكِن حُسنُ الجَوارِ الصَّبرُ عَلَى الأذى؛

۰.خوشْ همسايگى [تنها] خوددارى از آزار دادن [همسايه] نيست ، بلكه شكيبايى بر آزار [ديدن از همسايه] است.

۲۲۸.إيّاكَ والضَّجَرَ وَالكَسَلَ فَإنَّهُما يَمنَعانِ حَظَّكَ مِنَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ؛

۰.از تنگْ دلى و تن آسايى بپرهيز ؛ زيرا اين هر دو ، تو را از بهره هاى دنيا وآخرتت باز مى دارد.

۲۲۹.اِجعَلوا لِأَنفُسِكُم حَظَّاَ مِنَ الدُّنيا بِإعطائِها ما تَشتَهي مِنَ الحَلالِ وما لا يَثلَمُ المُرُوَّةَ
وما لا سَرَفَ فيهِ واستَعينُوا بِذلِكَ عَلى اُمورِ الدّينِ ؛