شرح حکمت‌های 46، 47، 50 و 53 نهج البلاغه

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ حَسَنَةٍ تُعْجِبُكَ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

گناهى كه تو را پشيمان كند بهتر از كار نيكى است كه تو را به خود پسندى وا دارد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۶}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

قَدْرُ الرَّجُلِ عَلَى قَدْرِ هِمَّتِهِ وَ صِدْقُهُ عَلَى قَدْرِ مُرُوءَتِهِ وَ شَجَاعَتُهُ عَلَى قَدْرِ أَنَفَتِهِ وَ عِفَّتُهُ عَلَى قَدْرِ غَيْرَتِهِ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

ارزش مرد به اندازه همّت اوست، و راستگويى او به ميزان جوانمردى اش، و شجاعت او به قدر ننگى است كه احساس مى كند، و پاكدامنى او به اندازه غيرت اوست.

_{نهج البلاغه، حکمت ۴۷}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيَّةٌ فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَيْهِ.

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود :}

دل هاى مردم گريزان است، به كسى روى آورند كه خوشرويى كند.

_{نهج البلاغه، حکمت ۵۰}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

السَّخَاءُ مَا كَانَ ابْتِدَاءً فَأَمَّا مَا كَانَ عَنْ مَسْأَلَةٍ فَحَيَاءٌ وَ تَذَمُّمٌ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود :}

سخاوت آن است كه تو آغاز كنى، زيرا آنچه با درخواست داده مى شود يا از روى شرم و يا از بيم شنيدن سخن ناپسند است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۵۳}