درجات بلند و آسايش هميشگى، با سختىِ بسيار به دست مى آيد .
۲۰۴.بِادِرِ الفُرصَةَ قَبلَ اَن تَكُونَ غُصَّةَ ؛ (4362)
۰.فرصت را درياب پيش از آنكه [با از دست رفتن] سبب اندوه شود .
۲۰۵.بِادِرُوا قَبلَ قُدُومِ الغائِبِ المُنتَظَرِ ؛ (4368)
۰.بشتابيد، پيش از آمدنِ ناپيدايى كه چشم به راهش هستيد .
۲۰۶.بادِر شَبابَكَ قَبلَ هَرَمِكَ وَ صِحَّتَكَ قَبلَ سُقمِكَ ؛ (4381)
۰.جوانى ات را پيش از پيرى، و سلامتى ات را پيش از بيمارى درياب .
۲۰۷.بِرُّ الرَّجُلِ ذَوَى رَحِمِهِ صَدَقَةٌ ؛ (4427)
۰.نيكى مرد به خويشانش صدقه است .
۲۰۸.بُكاءُ العَبدِ مِن خَشيَةِ اللّهِ يُمَحِّصُ ذُنُوبَهُ ؛ (4432)
۰.گريستن بنده از خوف خدا ، گناهانش را از ميان مى برد .
۲۰۹.باكِرُوا فَالبَرَكَةُ فِى المُباكَرَةِ وَ شاوِرُوا فَالنُّجحُ فِى المُشاوَرَةِ ؛ (4441)
۰.بامداد، در پى كسب وكار باشيد ، كه بركت در كسب و كارِ بامداد است ، و مشورت كنيد كه پيروزى در مشورت است .
۲۱۰.بَرُّوا آباءَكُم يَبَرَّكُم أبناؤُكُم ؛ (4448)
۰.به پدرانتان نيكى كنيد تا فرزندانتان به شما نيكى كنند .
۲۱۱.بَينَكُم وَ بَينَ المَوعِظَةِ حِجابٌ مِنَ الغَفلَةِ وَ الغِرَّةِ ؛ (4450)
۰.ميان شما و اندرز ، پرده اى از غفلت و فريفتگى است .
۲۱۲.تَضييعُ المَعرُوفِ وَضعُهُ فِى غَيرِ عَرُوفٍ ؛ (4470)
۰.تباه كردن احسان ، احسان كردن به كسى است كه آن را نمى شناسد (به نااهل) .