۲۱۳.تَقَرُّبُ العَبدِ إلَى اللّهِ سُبحانَهُ بِإخلاصِ نِيَّتِهِ ؛ (4477)

۰.تقرّب بنده به خداوند سبحان ، با خالص كردن نيّت است .

۲۱۴.تَمامُ العِلمِ العَمَلُ بِمُوجَبِهِ ؛ (4482)

۰.كمال علم ، عمل كردن به مقتضاى آن است .

۲۱۵.تَهويِنُ الذَّنبِ اَعظَمُ مِن رُكُوبِ الذِّنبِ ؛ (4490)

۰.كوچك انگاشتن گناه، از ارتكاب گناه ، بزرگ تر است .

۲۱۶.تَدَبَّرُوا آياتِ القُرآنِ وَ اعتَبِرُوا بِهِ فَإنَّهُ أبلَغُ العِبَرِ ؛ (4493)

۰.در آيات قرآن تدبّر كنيد و از آن عبرت بگيريد ، كه رساترين عبرت هاست .

۲۱۷.تَركُ جَوابِ السَّفيهِ أبلَغُ جَوابِهِ ؛ (4498)

۰.جواب نگفتن به نابخرد ، رساترين جواب به اوست .

۲۱۸.تَمَسَّك بِكُلِّ صَدِيقٍ أفادَتكَهُ الشِّدَّةُ ؛ (4508)

۰.به دوستى چنگ در زن كه سختى روزگار، او را به تو ارزانى داشته است .

۲۱۹.تَفَكَّر قَبلَ أن تَعزِمَ وَ شاوِر قَبلَ أن تُقدِمَ وَ تَدَبَّر قَبلَ أن تَهجُمَ ؛ (4545)

۰.پيش از تصميم گيرى بينديش و پيش از اقدام، مشورت كن و پيش از داخل شدن [در كار] تدبّر كن .

۲۲۰.تَوقَّوا البَردَ في أوَّلِهِ وَ تَلَقَّوهُ فِي آخِرِهِ ، فَإنَّهُ يَفعَلُ فِى الأبدانِ كَما يَفعَلُ فِى الأغصانِ أوَّلُهُ يُحرِقُ وَ آخِرُهُ يُورِقُ ؛ (4551)

۰.در آغاز سرما (فصل پاييز) خود را از سرما نگه داريد و در آخرش (فصل بهار) خود را به آن بسپاريد ؛ زيرا سرما با تن ها همان مى كند كه با

درجات بلند و آسايش هميشگى، با سختىِ بسيار به دست مى آيد .

۲۰۴.بِادِرِ الفُرصَةَ قَبلَ اَن تَكُونَ غُصَّةَ ؛ (4362)

۰.فرصت را درياب پيش از آنكه [با از دست رفتن] سبب اندوه شود .

۲۰۵.بِادِرُوا قَبلَ قُدُومِ الغائِبِ المُنتَظَرِ ؛ (4368)

۰.بشتابيد، پيش از آمدنِ ناپيدايى كه چشم به راهش هستيد .

۲۰۶.بادِر شَبابَكَ قَبلَ هَرَمِكَ وَ صِحَّتَكَ قَبلَ سُقمِكَ ؛ (4381)

۰.جوانى ات را پيش از پيرى، و سلامتى ات را پيش از بيمارى درياب .

۲۰۷.بِرُّ الرَّجُلِ ذَوَى رَحِمِهِ صَدَقَةٌ ؛ (4427)

۰.نيكى مرد به خويشانش صدقه است .

۲۰۸.بُكاءُ العَبدِ مِن خَشيَةِ اللّهِ يُمَحِّصُ ذُنُوبَهُ ؛ (4432)

۰.گريستن بنده از خوف خدا ، گناهانش را از ميان مى برد .

۲۰۹.باكِرُوا فَالبَرَكَةُ فِى المُباكَرَةِ وَ شاوِرُوا فَالنُّجحُ فِى المُشاوَرَةِ ؛ (4441)

۰.بامداد، در پى كسب وكار باشيد ، كه بركت در كسب و كارِ بامداد است ، و مشورت كنيد كه پيروزى در مشورت است .

۲۱۰.بَرُّوا آباءَكُم يَبَرَّكُم أبناؤُكُم ؛ (4448)

۰.به پدرانتان نيكى كنيد تا فرزندانتان به شما نيكى كنند .

۲۱۱.بَينَكُم وَ بَينَ المَوعِظَةِ حِجابٌ مِنَ الغَفلَةِ وَ الغِرَّةِ ؛ (4450)

۰.ميان شما و اندرز ، پرده اى از غفلت و فريفتگى است .

۲۱۲.تَضييعُ المَعرُوفِ وَضعُهُ فِى غَيرِ عَرُوفٍ ؛ (4470)

۰.تباه كردن احسان ، احسان كردن به كسى است كه آن را نمى شناسد (به نااهل) .