۲۸۰.زِلَّةُ العالِمِ كَانكِسارِ السَّفينَةِ ، تَغرَقُ وَ تُغَرِّقُ مَعَها غَيرَها ؛ (5474)

۰.لغزش عالم ، مانند شكستن كشتى است : خود غرق مى شود و با خود ، ديگران را غرق مى كند .

۲۸۱.زِيادَةُ الشُّحِّ تَشينُ الفُتُوَّةَ وَ تُفسِدُ الأُخُوَّةَ ؛ (5508)

۰.بسيارىِ بخل ، جوان مردى را زشت و برادرى را تباه مى كند .

۲۷۰.رُبَّ كَلِمَةٍ سَلَبَت نِعمَةً ؛ (5282)

۰.بسا سخنى كه نعمتى را برُبايد .

۲۷۱.رُبَّ كَلامٍ جَوابُهُ السُّكُوتُ ؛ (5303)

۰.بسا سخنى كه پاسخش سكوت است .

۲۷۲.رُبَّ واعِظِ غَيرُ مُرتَدِعٍ ؛ (5361)

۰.بسا واعظى كه خود [از گناه] باز نمى ايستد .

۲۷۳.رَغبَتُكَ فِى زاهِدٍ فيِكَ ذُلٌّ ؛ (5383)

۰.ميل تو به كسى كه از تو دورى مى كند ، خوارى است .

۲۷۴.رَدعُ النَّفسِ عَن زَخارِفِ الدُّنيا ثَمَرَةُ العَقلِ ؛ (5399)

۰.باز داشتن نفس از آرايه هاى دنيا ، ميوه خِرد است .

۲۷۵.رَوِّ قَبلَ العَمَلِ تَنجُ مِنَ الزَّلَلِ ؛ (5401)

۰.پيش از عمل بينديش تا از لغزش ها نجات يابى .

۲۷۶.رَضِىَ بِالذُّلِ مَن كَشَفَ ضُرَّهُ لِغَيرِهِ ؛ (5414)

۰.به خوارى تن داده است آن كه پريشانى خويش را براى ديگرى آشكار كند .

۲۷۷.رَأيُ الرَّجُلِ عَلى قَدرِ تَجرِبَتِهِ ؛ (5426)

۰.[درستىِ] رأى مرد به اندازه تجربه اوست .

۲۷۸.رِضَا المَرءِ عَن نَفسِهِ بُرهانُ سَخافَةِ عَقلِهِ ؛ (5441)

۰.از خود راضى بودن آدمى ، دليل سَبُك عقلىِ اوست .

۲۷۹.زَكاةُ الجَمالِ العَفافُ ؛ (5449)

۰.زكات زيبايى ، پاك دامنى است .