شرح حکمت‌های 55، 56، 57، 60 و 61 نهج البلاغه

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ وَ صَبْرٌ عَمَّا تُحِبُّ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

شكيبايى دو گونه است: شكيبايى بر آنچه خوش نمى دارى و شكيبايى در آنچه دوست مى دارى.

_{نهج البلاغه، حکمت ۵۵}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

الْغِنَى فِي الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِي الْوَطَنِ غُرْبَةٌ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

ثروتمندى در غربت، چون در وطن بودن، و تهيدستى در وطن، غربت است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۵۶}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

قناعت، ثروتى است پايان ناپذير.

_{نهج البلاغه، حکمت ۵۷}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

اللِّسَانُ سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

زبان تربيت نشده، درنده اى است كه اگر رهايش كنى مى گزد.

_{نهج البلاغه، حکمت ۶۰}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

الْمَرْأَةُ عَقْرَبٌ حُلْوَةُ اللَّسْبَةِ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

نيش زن شيرين است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۶۱}