درمان سردرد

پرسش :

برای درمان سردرد، چه کارهایی سودمند است؟



پاسخ :

در روایات، به برخی از روش های سودمند و مفید برای درمان سردرد اشاره شده است که عبارت اند از:

۱. شستن سر با خَطمی: شستن سر با خطمی، مایه ایمنی از سردرد است[۱]و انجام دادن آن در روز جمعه، از سنّت است که علاوه بر ایمنی از سردرد، روزی را سرشار می سازد، فقر را باز می دارد و پوست را نکو می کند.[۲]

۲. نوشیدن آب نیم گرم (وِلَرم): پیامبر خدا(ص) هنگام افطار اگر چیزی نمی یافت، با آب نیم گرم روزه می گشود و می فرمود: «معده و جگر را پاک می کند... و سردرد را از میان می برد».[۳]

۳. شستن پاها با آب سرد پس از حمّام: شستن پاها با آب سرد پس از بیرون آمدن از حمّام، مایه ایمنی از سردرد است.[۴]

۴. مالیدن روغن بنفشه: چه خوب روغنی است روغن بنفشه! درد را از سر و چشمان می برد. آن را به خود بمالید.[۵]

۵. خضاب کردن با حنا: حنا، خضاب اسلام است... سردرد را از میان می برد و چشم را تیزبین می کند.[۶]

۶. استعمال انفیه: انفیه کردن، مایه سلامت سر و پاک سازی بدن و همه انواع سردرد است.[۷]پیامبر خدا(ص) چون سردرد می کرد، به روغن کنجد انفیه می کرد.[۸]امام رضا(ع) در پاسخ به نامه علی بن یقطین، برای سردرد شدید، انفیه عنبر و زنبق را پس از غذا خوردن، توصیه فرموده است.[۹]

۷. حجامت: پیامبر خدا(ص) برای سردرد، حجامت را توصیه می کرد.[۱۰]همچنین می فرمود: «حجامت در سر، درمانی برای سردرد، دیوانگی، جذام، شب کوری و پیسی است».[۱۱]

۸. کاسنی: امام رضا(ع) برای درمان یکی از خدمت گزاران که گرفتار تب و سردرد بود، آرد کاسنی را بر روی کاغذی قرار داد و روغن بنفشه بر رویش ریخت و این مخلوط را بر پیشانی او گذاشت و فرمود: «این، تب را می برد، برای سردرد سودمند است و آن را از میان می برد».[۱۲]

۹. خوردن ماهی تازه: هر کس از درد شقیقه و شکم درد می ترسد، نباید در تابستان و زمستان، خوردن ماهی تازه را به تأخیر افکند.[۱۳]


[۱]ثواب الأعمال، ص ۳۶، ح ۱؛ بحار الأنوار، ج ۷۶، ص ۸۶، ح ۱ (از امام صادق(ع)).

[۲]الاُصول الستّة عشر، ص ۵۵؛ بحار الأنوار، ج ۷۶، ص ۸۸، ح ۹ و ج ۸۹، ص ۳۵۶.

[۳]الکافی، ج ۴، ص ۱۵۳، ح ۴؛ المقنعه، ص ۳۱۷ (از امام صادق(ع)).

[۴]الأحکام النبویّة فی الصناعة الطبّیة، ج ۲، ص ۲۶؛ کنز العمّال، ج ۱۰، ص ۴۸، ح ۲۸۳۰۰ (از پیامبر خدا(ص)).

[۵]الکافی، ج ۶، ص ۵۲۱، ح ۵؛ بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۲۲۲، ح ۶ (از امام صادق(ع)).

[۶]طبّ النبیّ(ص)، ص ۱۰؛ مکارم الأخلاق، ج ۱، ص ۱۸۹، ح ۵۵۸؛ بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۲۹۹ (از پیامبر خدا(ص)).

[۷]الخصال، ص ۶۱۱، ح ۱۰؛ تحف العقول، ص ۱۰۱؛ بحار الأنوار، ج ۱۰، ص ۹۰، ح ۱ (از امام علی(ع)).

[۸]الکافی، ج ۶، ص ۵۲۴، ح ۱؛ قرب الاسناد، ص ۱۱۱، ح ۳۸۳؛ بحار الأنوار، ج ۱۶، ص ۲۹۰، ح ۱۵۳ (از امام صادق(ع)).

[۹]طبّ الأئمّة، ابنی بسطام، ص ۸۷؛ بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۱۴۳، ح ۳.

[۱۰]المعجم الکبیر، ج ۲۴، ص ۲۹۸، ح ۷۵۵؛ تهذیب الکمال، ج ۱۹، ص ۱۲۳؛ مسند ابن حنبل، ج ۱۰، ص ۴۴۶، ح ۲۷۶۸۸.

[۱۱]المعجم الکبیر، ج ۲۳، ص ۲۹۹، ح ۶۶۷؛ الفردوس، ج ۲، ص ۱۵۴، ح ۲۷۷۹؛ بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۱۲۶، ح ۸۱.

[۱۲]الکافی، ج ۶، ص ۳۶۳، ح ۹؛ مکارم الأخلاق، ج ۱، ص ۳۸۵، ح ۱۲۹۴؛ بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۲۱۶، ح ۴.

[۱۳]بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۳۲۴ به نقل از: طبّ الامام الرضا(ع)، ص ۳۹ (از امام رضا(ع)).



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت