باب ب ـ ث

۶۸.اَلبَذاءُ مِنَ الجَفاءِ ؛ ^۱

۰.دشنام گفتن ، نشانه درشت خويى است .

۶۹.اَلبِرُّ حُسنُ الخُلقِ ؛ ^۲

۰.نيكوكارى [همان] خوش اخلاقى است .

۷۰.اَلبَرَكَةُ مَعَ أكابِرِكُم ؛ ^۳

۰.بركت با پيران شماست .

۷۱.اَلبِطالَةُ تُقِسي القَلبَ ؛ ^۴

۰.بيكارى ، دل را سخت مى كند .

۷۲.اَلتّائِبُ مِنَ الذَّنبِ كَمَن لاذَنبَ لَهُ ؛ ^۵

۰.توبه كننده از گناه ، همچون كسى است كه گناهى نكرده است .

۶۵.أوَّلُ ما يُحاسَبُ بِهِ العَبدُ الصَّلاةُ ؛ ^۱

۰.نخستين چيزى كه بنده را درباره آن به حساب مى كِشند ، نماز است .

۶۶.أوَّلُ ما يوضَعُ فِي الميزانِ الخُلُقُ الحَسَنُ ؛ ^۲

۰.نخستين چيزى كه در ترازو [ى اعمال] نهاده مى شود ، خوش خويى است .

۶۷.أىُّ داءٍ أدوى مِنَ البُخلِ ؛ ^۳

۰.كدامين درد ، دردناك تر از تنگْ چشمى است؟!