باب ص ـ ض

۱۲۱.اَلصّائِمُ لاتُرَدُّ دَعوَتُهُ ؛ ^۱

۰.دعاى روزه دار ، رد نمى شود .

۱۲۲.اَلصُّبحَةُ تَمنَعُ الرِّزقَ ؛ ^۲

۰.خواب صبح دم ، بازدارنده روزى است .

۱۲۳.صَدَقَةُ السِّرِّ تُطفِى ءُ غَضَبَ الرَّبِّ ؛ ^۳

۰.صدقه دادن نهانى، خشم پروردگار را فرو مى نشانَد .

۱۲۴.اَلصَّدَقةُ تَمنَعُ مِيتَةَ السَّوءِ ؛ ^۴

۰.صدقه دادن ، از مرگِ بد باز مى دارد .

۱۲۵.اَلصَّدَقَةُ عَلَى القَرابَةِ صَدَقَةٌ وصِلَةٌ ؛ ^۵

۰.صدقه دادن به خويشاوندان ، هم صدقه است و هم صله رحم .

۱۱۹.شَرُّ العَمى عَمَى القَلبِ ؛ ^۱

۰.بدترين كورى ، كورى دل است .

۱۲۰.شَرَفُ المُؤمِنِ قِيامُهُ بِاللَّيلِ و عِزُّهُ استِغناؤُهُ عَنِ النّاسِ ؛ ^۲

۰.شرافت مؤمن به شب زنده دارى اش ، و عزّت او به اظهار بى نيازى كردن از مردم است .