هر كه مال آميخته به حرام به دست آورَد ، خداوند ، او را به نابودى مى كشانَد .

۲۲۱.مَن أنظَرَ مُعسِرا أو وَضَعَ لَهُ أظَلَّهُ اللّهُ تَعالى تَحتَ ظِلِّ عَرشِهِ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ ؛ ^۱

۰.هر كه وامدارِ تنگ دستى را مهلت دهد يا بار وام را از وى فرو نهد ، خداوند ، در آن روز كه سايه اى جز سايه عرش نيست ، زير سايه عرش جايش مى دهد .

۲۲۲.مَن أيقَنَ بِالخَلَفِ جادَ بِالعَطِيَّةِ ؛ ^۲

۰.آن كه به پاداش باور دارد ، در بخشش ، گشاده دستى مى كند .

۲۲۳.مَن تأنَّى أصابَ أو كادَ و مَن عَجِلَ أخطَأ أو كادَ ؛ ^۳

۰.هر كه با درنگ (و انديشه) دست به كارى بزند ، به هدف خود مى رسد يا به آن نزديك مى شود ؛ و هر كه با شتاب [و بى انديشه ]دست به كارى بزند ، به خطا مى افتد يا دور نيست كه به خطا بيفتد .

۲۲۴.مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ فَهُوَ مِنهُم ؛ ^۴

۰.هر كه خود را به قومى مانند سازد ، از جمله آنان باشد .

۲۲۵.مَن تَواضَعَ لِلّهِ رَفَعَهُ اللّهُ و مَن تَكَبَّرَ وَضَعَهُ اللّهُ ؛ ^۵

۰.هر كه براى خدا فروتنى كند ، خداوند بر فرازش مى برد ، و هركه كبر ورزد ، خداوند او را فرو مى كوبد .

هركه به خدا روى آورَد ، خداوند ، عهده دار همه مخارجش مى شود و هركه به دنيا روى آورد ، خداوند به دنيا واگذارش مى كند .

۲۱۷.مَن أحَبَّ أن يَكونَ أكَرَمَ النّاسِ فَليَتَّقِ اللّهَ و مَن أحَبَّ أن يَكونَ أقوَى النّاسِ فَليَتَوَكَّل عَلَى اللّهِ و مَن أحَبَّ أن يَكونَ أغنَى النّاسِ فَليَكُن بِما في يَدِ اللّهِ أوثَقَ مِنهُ في يَدِهِ ؛ ^۱

۰.هركه دوست دارد گرامى ترينِ مردمان باشد ، بايد از خدا پروا كند ؛ و هركه دوست دارد توانمندترينِ مردمان باشد ، بايد بر خدا توكّل كند ؛ و هركه دوست دارد بى نيازترينِ مردمان باشد ، بايد به آنچه نزد خداست بيشتر از آنچه در دست خود اوست ، اعتماد داشته باشد .

۲۱۸.مَن أحَبَّ عَمَلَ قَومٍ خَيرا كانَ أو شَرَّا كانَ كَمَن عَمِلَهُ ؛ ^۲

۰.هر كه كردار گروهى را ، چه نيك و چه بد ، دوست داشته باشد ، چونان كسى است كه آن را به جاى آورده است .

۲۱۹.مَن أحسَنَ صَلاتَهُ حينَ يَراهُ النّاسُ ثُمَّ أساءَها حينَ يَخلو فَتِلكَ استِهانَةٌ استَهانَ بِها رَبَّهُ ؛ ^۳

۰.هركس ، آن گاه كه مردم او را مى بينند ، نيكو نماز بگزارد و چون به خلوت مى رود ، آن را سبُك شمارد ، با اين كار ، پروردگارش را كوچك شمرده است .

۲۲۰.مَن أصابَ مالاً مِن مَهاوِشَ أذهَبَهُ اللّهُ في نَهابِرَ ؛ ^۴

۰.