۰.هركه با معصيت خدا جوياى ستايش مردم باشد ، مردم به جاى ستايش ، نكوهشش مى كنند .
۲۳۸.مَن فُتِحَ لَهُ بابُ خَيرٍ فَليَنتَهِزهُ فَإِنَّهُ لايَدري مَتى يُغلَقُ عَنهُ ؛ ۱
۰.هركه درِ خيرى به رويش گشوده شد ، بايد آن را مغتنم شمارد ؛ زيرا نمى داند آن در ، كى به رويش بسته مى شود .
۲۳۹.مَن فَرَّجَ عَن أخيهِ كُربَةً مِن كُرَبِ الدُّنيا فَرَّجَ اللّهُ عَنهُ كُربَةً مِن كُرَبِ يَومِ القِيامَةِ ؛ ۲
۰.هركه غمى از غم هاى دنيايى برادر دينى خود را بزدايد ، خداوند ، غمى از غم هاى قيامت را از او مى زدايد .
۲۴۰.مَن فَطَّرَ صائِما كانَ لَهُ مِثلُ أجرِهِ ؛ ۳
۰.هر كه روزه دارى را افطارى دهد ، او را پاداشى همچون روزه دار است .
۲۴۱.مَن قُتِلَ دونَ مالِهِ فَهُوَ شَهيدٌ و مَن قُتِلَ دونَ أهلِهِ فَهُوَ شَهيدٌ و مَن قُتِلَ دونَ دينِهِ فَهُوَ شَهيدٌ ؛ ۴
۰.هر كه در راه حفظ مالش ، پاسدارى از خانواده اش و در راه دينش كشته شود ، شهيد است .
۲۴۲.مَن كانَ آمِرا بِمَعروفٍ فَليَكُن أمرُهُ ذلِكَ بِمَعروفٍ ؛ ۵
۰.هركه مردم را به نيكى ها دعوت مى كند ، بايد روش دعوتش نيكو باشد .
۲۴۳.مَن كانَ في حاجَةِ أخيهِ كانَ اللّهُ في حاجَتِهِ ؛ ۶
۰.