هركه در كارِ برآوردن حاجت برادرش باشد ، خداوند در كارِ برآوردن حاجت او خواهد بود .

۲۴۴.مَن كَثُرَت صَلاتُهُ بِاللَّيلِ حَسُنَ وَجهُهُ بِالنَّهارِ ؛ ^۱

۰.هركه در دل شب ، بسيار نماز بگزارد ، در روز ، خوش سيما خواهد بود .

۲۴۵.مَن كَظِمَ غَيظا و هُوَ يَقدِرُ عَلى إنفاذِهِ مَلأََ اللّهُ قَلبَهُ أمنا و إيمانا ؛ ^۲

۰.هركه خشم خود را فرو خورَد ، در حالى كه مى تواند خشمگينانه رفتار كند ، خداوند ، دلش را از آسايش و ايمان ، آكنده سازد .

۲۴۶.مَن كَفَّ لِسانَهُ عَن أعراضِ النّاسِ أقالَهُ اللّهُ تَعالى عَثرَتَهُ يَومَ القِيامَةِ ؛ ^۳

۰.هركه زبان خود را از ريختن آبروى مردم باز دارد ، خداوند در روز قيامت از لغزش هايش در مى گذرد .

۲۴۷.مِن كُنوزِ البِرِّ كِتمانُ المَصائِبِ وَ الأمراضِ و الصَّدَقَةِ ؛ ^۴

۰.[سه چيز] گنجينه نيكى است : پنهان كردن گرفتارى و بيمارى و صدقه دادن .

۲۴۸.مَن لَم تَنهَهُ صَلاتُهُ عَنِ الفَحشاءِ و المُنكَرِ لَم تَزِدهُ مِنَ اللّهِ إلاّبُعدا ؛ ^۵

۰.نماز هر كس كه او را از كار زشت و منكر باز ندارد ، چيزى جز دورى از خدا نصيب او نمى كند .

۰.هركه با معصيت خدا جوياى ستايش مردم باشد ، مردم به جاى ستايش ، نكوهشش مى كنند .

۲۳۸.مَن فُتِحَ لَهُ بابُ خَيرٍ فَليَنتَهِزهُ فَإِنَّهُ لايَدري مَتى يُغلَقُ عَنهُ ؛ ^۱

۰.هركه درِ خيرى به رويش گشوده شد ، بايد آن را مغتنم شمارد ؛ زيرا نمى داند آن در ، كى به رويش بسته مى شود .

۲۳۹.مَن فَرَّجَ عَن أخيهِ كُربَةً مِن كُرَبِ الدُّنيا فَرَّجَ اللّهُ عَنهُ كُربَةً مِن كُرَبِ يَومِ القِيامَةِ ؛ ^۲

۰.هركه غمى از غم هاى دنيايى برادر دينى خود را بزدايد ، خداوند ، غمى از غم هاى قيامت را از او مى زدايد .

۲۴۰.مَن فَطَّرَ صائِما كانَ لَهُ مِثلُ أجرِهِ ؛ ^۳

۰.هر كه روزه دارى را افطارى دهد ، او را پاداشى همچون روزه دار است .

۲۴۱.مَن قُتِلَ دونَ مالِهِ فَهُوَ شَهيدٌ و مَن قُتِلَ دونَ أهلِهِ فَهُوَ شَهيدٌ و مَن قُتِلَ دونَ دينِهِ فَهُوَ شَهيدٌ ؛ ^۴

۰.هر كه در راه حفظ مالش ، پاسدارى از خانواده اش و در راه دينش كشته شود ، شهيد است .

۲۴۲.مَن كانَ آمِرا بِمَعروفٍ فَليَكُن أمرُهُ ذلِكَ بِمَعروفٍ ؛ ^۵

۰.هركه مردم را به نيكى ها دعوت مى كند ، بايد روش دعوتش نيكو باشد .

۲۴۳.مَن كانَ في حاجَةِ أخيهِ كانَ اللّهُ في حاجَتِهِ ؛ ^۶

۰.