۲۵۵.مَن يَشتَهِ كَرامَةَ الآخِرَةِ يَدَع زينَةَ الدُّنيا ؛ ^۱

۰.هر كه كرامت آخرت را مى خواهد ، زينت دنيا را وا مى نهد .

۲۵۶.مَن يَغفِر يَغفِرِ اللّهُ لَهُ و مَن يَعفُ يَعفُ اللّهُ عَنهُ ؛ ^۲

۰.هر كه لغزش ديگران را ببخشايد ، خداوند ، گناهش را مى بخشايد ، و هر كه از خطاى ديگران درگذرد ، خداوند از گناهش در مى گذرد .

۲۵۷.اَلمُهاجِرُ مَن هَجَرَ مانَهاهُ اللّهُ عَنهُ ؛ ^۳

۰.مهاجر ، كسى است كه از آنچه خدا نهى كرده است ، دورى كند .

۲۵۸.اَلمُؤَذِّنونَ أطوَلُ النّاسِ أعناقا يَومَ القِيامَةِ ؛ ^۴

۰.مؤذّنان ، گردنْ فرازترينِ مردمان در روز قيامت اند . ^۵

۲۵۹.اَلمُؤمِنُ آلِفٌ مَألوفٌ ؛ ^۶

۰.مؤمن ، انس مى گيرد و ديگران نيز با او انس مى گيرند . ^۷

۲۴۹.مَن مَشى إلى طَعامٍ لَم يُدعَ إلَيهِ فَقَد دَخَلَ سارِقا و خَرَجَ مُغيرا ؛ ^۱

۰.هر كس بر سفره اى بنشيند كه به آن دعوت نشده است ، مانند راهزنان بر آن مى نشيند و مانند غارتگران از آن بر مى خيزد .

۲۵۰.مَن نَصَرَ أخاهُ بِظَهرِ الغَيبِ نَصَرَهُ اللّهُ فِي الدُّنيا و الآخِرَةِ ؛ ^۲

۰.هركه برادر دينى خود را در غيبت او يارى دهد ، خداوند در دنيا و آخرت ، او را يارى مى دهد . ^۳

۲۵۱.مَن هَمَّ بِذَنبٍ ثُمَّ تَرَكَهُ كانَت لَهُ حَسَنَةٌ ؛ ^۴

۰.هر كه آهنگ گناهى كند ، سپس آن را واگذارد ، براى او پاداشى است .

۲۵۲.مَنهومانِ لايَشبَعانِ : طالِبُ عِلمٍ و طالِبُ دُنيا ؛ ^۵

۰.دو آزمندند كه سيرى نمى پذيرند : جوينده دانش و جوينده دنيا .

۲۵۳.مَن يُرِدِ اللّهُ بِهِ خَيرا يُفَقِّههُ فِي الدّينِ ؛ ^۶

۰.هرگاه خداوند ، خواستار خير براى كسى باشد ، او را عالم دين مى كند .

۲۵۴.مَن يَسَّرَ عَلى مُعسِرٍ يَسَّرَ اللّهُ عَلَيهِ فِي الدُّنيا و الآخِرَةِ ؛ ^۷

۰.هركه سختى و پريشانْ حالىِ تنگ دستى را بر او آسان گردانَد، خداوند در دنيا و آخرت بر او آسان مى گيرد .