3 . نيز همو سروده است :

و مِنّا اِمامُ المتّقينَ محمّدٌوحمزةُ مِنّا والمُهذَّبُ جعفرُ
ومِنّا علىٌّ صِهْرُهُ وابْنُ عَمِّهِوفارِسُه ذاكَ الامامُ المطهّرُ .^۱
يعنى : پيشواى پارسايان ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، از ماست و حمزه و جعفر پاك (طيّار) از خاندان ماست . على عليه السلام ، داماد و عموزاده پيامبر ، از ماست ؛ همان پيشواى پاك و يكّه تاز ميدان .
4 . امام صادق عليه السلام به اين سروده ، استشهاد فرمود :
منّتْكَ نفسُكَ فى الخَلاءِ ضَلالا . ^۲
اين كلام ، مصرعى از سروده اخطل است در هجو جرير ، و تمام بيت اين است :

فانْعَقْ بضَأنِكَ ـ يا جريرُ ـ فاِنّمامنّتْكَ نفسُكَ فى الخَلاء ضَلالا .^۳
يعنى : اى جرير ، گوسفندت را فراخوان (به چوپانى مشغول شو) ؛ زيرا كه نفست ، تو را با آرزوهاى باطل ، فريفته (يا در خلوت ، به تو وعده هاى محال داده است) .
اين مَثَل ، در جايى به كار مى رود كه انسانى ضعيف ، بخواهد بر انسانى توانا چيره گردد . ^۴
5 . امام صادق عليه السلام در دفاع از ايمان جناب ابوطالب ، عموى پيامبر صلى الله عليه و آله ، به اين سروده وى استشهاد كردند :

ألم تَعْلَموا أنّا وجدْنا محمدانبيّا كموسى خُطَّ فى أوّل الكُتْبِ؟^۵
يعنى : آيا نمى دانيد كه ما ، محمّد صلى الله عليه و آله را پيامبرى چونان موسى يافتيم كه نامش در كتاب هاى پيشين ، ياد شده است ؟