يعنى : هان! زنان ، گونه گون آفريده شده اند : برخى سودمندند و برخى زيانبار ؛ برخى چونان ماهِ تابان اند و برخى ديگر ، چون شبِ تاريك . هر آن كس كه با زنى نكو باشد ، سعادتمند است و اگر كسى زيان بيند (زنى بدكردار نصيبش شود) ، انتقامى نمى تواند بگيرد .
15 . پس از ازدواج حضرت خديجه عليهاالسلام با پيامبر صلى الله عليه و آله ، عبد اللّه بن غنم ، ^۱ از قبيله قريش ، چنين سرود :

هَنيئا مَريئا يا خديجة قد جَرتْلكِ الطيرُ فيما كانَ منك بأسعدِ
تزوّجتْه خيرُ البريّة كلّهاومن ذا الذى فى الناس مثلُ محمّدِ
وبشَّر به البَرّان^۲عيسى بن مريموموسى بنُ عمران فياقربَ موعِد
أقَرَّت به الكُتّابُ قِدْما بأنّهرسولٌ من البَطْحاء هادٍ ومُهْتدٍ .^۳
يعنى : مبارك بادا اى خديجه! خوش بختى به تو روى آورده است . بهترين انسانِ روى زمين ، كه بى مانند است ، با تو پيوند همسرى بسته است . او كسى است كه دو انسانِ پاك و راستگو ، موسى و عيسى ، بشارتش داده بودند ، وعده آنان چه زود عملى شد! كُتّاب ، ^۴ از پيش ، اقرار كرده بودند كه او پيمبرى از سرزمين بطحاست : هدايتگر و رهنما .
16 . قَتاده ، از محدّثان بزرگ اهل سنّت ، ^۵ در نقل وقايع جنگ بدر براى خالد بن عبد اللّه ، اين ابيات را از ابوجهل بازگو كرد :
ما تَنْقِمُ الحربُ الشَموسُ منّىبازلَ عامين حديثَ السّنِّ
لِمثلِ هذا ولدتْنى اُمّى .^۶
يعنى : جنگ سخت و سركش نمى تواند عيبى از من بنماياند (؛ زيرا خوب امتحان پس دادن من در جنگ ، صحنه جنگ را از مفاخر من مى سازد) . من كه با وجود عمر كوتاهم ، كارآزموده و جنگجويم . مادرم مرا براى چنين كارى ، زاده است .
لغت نويسان ، بيت را با اندكى تغيير در ماده «بزل» ذكر كرده اند ؛ از جمله ، ابن دُريد اَزْدى ^۷ و ابن سيده . ^۸
ولى ابن أثير جزرى ، در شرح واژه «بازل» ، عبارت «بازل عامين حديث سنّى» را از سخنان اميرالمؤمنين على عليه السلام دانسته است . ^۹ علّامه مجلسى نيز ابياتى را منسوب به امام على عليه السلام ذكر كرده كه اين «مصراع» نيز بخشى از آن ابيات است . ^۱۰ فيض كاشانى نيز تصريح كرده كه اين سخنان را على عليه السلام ، خطاب به ابوجهل گفته است . ^۱۱
17 . قتاده ، در شرح جنگ اُحُد ، اين ابيات را از على عليه السلام در مقابله با طلحة بن ابى طلحة نقل كرده است :

أنا ابنُ ذى الحوضَيْنِ عبدالمطلبْو هاشمِ المُطعمِ فى العام السَّغِبْ
أو في بميعادى وأحمى عن حَسبْ . ^۱۲
يعنى : من از نسل عبد المطّلبم ، كه دو حوض را براى سيراب كردن حاجيان احداث كرد ، و نيز از نسل هاشمم كه مردمان را در قحط سالى ، اطعام كرد . به عهد