شرح حکمت‌های 62، 64، 70 و 71 نهج البلاغه

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

إِذَا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ فَحَيِّ بِأَحْسَنَ مِنْهَا وَ إِذَا أُسْدِيَتْ إِلَيْكَ يَدٌ فَكَافِئْهَا بِمَا يُرْبِي عَلَيْهَا وَ الْفَضْلُ مَعَ ذَلِكَ لِلْبَادِئِ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

چون تو را ستودند، بهتر از آنان ستايش كن، و چون به تو احسان كردند، بيشتر از آن ببخش. به هر حال پاداش بيشتر از آن آغاز كننده است.

_{نهج البلاغه، حکمت ۶۲}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

هْلُ الدُّنْيَا كَرَكْبٍ يُسَارُ بِهِمْ وَ هُمْ نِيَامٌ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

اهل دنيا سوارانى در خواب مانده اند كه آنان را مى رانند.

_{نهج البلاغه، حکمت ۶۴}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

لَا تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

نادان را يا تندرو يا كند رو مى بينى.

_{نهج البلاغه، حکمت ۷۰}

حدیث :

^{وَ قَالَ ( عليه السلام ) :}

إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ .

ترجمه :

^{و درود خدا بر او، فرمود:}

چون عقل كامل گردد، سخن اندك شود.

_{نهج البلاغه، حکمت ۷۱}