شرح نامه 75 نهج البلاغه ـ اتمام حجت با معاویه

حدیث :

^{و من كتاب له ( عليه السلام ) إلى معاوية في أول ما بويع له ذكره الواقدي في كتاب "الجمل" :}
مِنْ عَبْدِ اللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى مُعَاوِيَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتَ إِعْذَارِي فِيكُمْ وَ إِعْرَاضِي عَنْكُمْ حَتَّى كَانَ مَا لَا بُدَّ مِنْهُ وَ لَا دَفْعَ لَهُ وَ الْحَدِيثُ طَوِيلٌ وَ الْكَلَامُ كَثِيرٌ وَ قَدْ أَدْبَرَ مَا أَدْبَرَ وَ أَقْبَلَ مَا أَقْبَلَ فَبَايِعْ مَنْ قِبَلَكَ وَ أَقْبِلْ إِلَيَّ فِي وَفْدٍ مِنْ أَصْحَابِكَ وَ السَّلَامُ .

ترجمه :

^{(نامه به معاويه در روزهاى آغازين بيعت، در سال ۳۶ هجرى كه واقدى در كتاب الجمل آن را آورد)}
از بنده خدا على امير مؤمنان، به معاويه بن ابى سفيان پس از ياد خدا و درود مى دانى كه من در باره شما معذور، و از آنچه در مدينه گذشت  روى گردانم، تا شد آنچه كه بايد مى شد، و بازداشتن آن ممكن نبود. داستان طولانى و سخن فراوان است و گذشته ها گذشت، و آينده روى كرده است، تو و همراهانت بيعت كنيد، و با گروهى از يارانت نزد من بيا، با درود.

_{نهج البلاغه، نامه ۷۵}