3. در روايتى كه پيش از نيز بدان اشارت شد، كلينى با اسناد خود از مَعمَر بن يحيى نقل مى كند، مى گويد: از امام باقر عليه السلام پرسيدم : مردم در باره نكاح از على عليه السلام چيزهايى نقل مى كنند كه مردم را به آن امر و نهى نكرده است و تنها خود و فرزندانش را مورد امر و نهى قرار داده است، اين امور چگونه است؟ فرمود:
قَدْ أَحَلَّتْهَا آيةٌ وَ حَرَّمَتْهَا آيةٌ أُخْرَى؛^۱آيه اى از آن امر كرده و آيه اى ديگر از آن نهى نموده است.
راوى مى پرسد: آيا يكى ديگرى را نسخ كرده و يا اين كه هر دو محكم است، و يا اين كه بايد به هر دو عمل شود؟ حضرت فرمود:
قَدْ بَينَ لَكُمْ إِذْ نَهَى نَفْسَهُ وَ وُلْدَهُ؛^۲[على عليه السلام ] مطلب را بيان كرده است، چراكه خود و فرزندانش را از آن نهى نموده است.
از اين سخن ، به خوبى معلوم مى شود كه بعضى از آنچه كه در ابتدا مأمورٌ به بوده است ، در زمانى ديگر ، منهىٌ عنه شده است. راوى مى پرسد : پس چرا امام على عليه السلام به مردم اعلام نكرد؟ امام باقر عليه السلام فرمود:
خَشِى أَنْ لايطَاعَ وَ لَوْ أَنَّ عَلِيّاً عليه السلام ثَبَتَتْ لَهُ قَدَمَاهُ أَقَامَ كِتَابَ اللَّهِ وَ الْحَقَّ كُلَّهُ؛^۳بيم آن مى رفت كه از وى اطاعت نكنند [و نپذيرند] ، و اگر خلافت على عليه السلام استوار شده بود ، كتاب خدا و حق ، استوار مى شد .
4. كلينى در الكافى با اسناد نقل مى كند كه : محمّد بن سوقه از امام باقر عليه السلام در باره آيه «فَمَن بَدَّلَهُ بَعْدَ مَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَآ إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ»^۴ مى پرسد. امام عليه السلام در پاسخ مى فرمايد :