14 . روايت چهاردهم ، روايتى به نقل از زُراره ، از امام باقر عليه السلام است . مضمون اين روايت ، آن است كه ائمّه ، دوازده نفر هستند كه همه ، محدّث و از فرزندان پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و على بن ابى طالب هستند و پيامبر خدا ، پدر آنان است. گر چه اين روايت ، به ظاهر ، گوياى آن است كه همه امامانِ دوازدگانه از فرزندان على عليه السلام هستند و اين ، خلاف باور شيعيان است ؛ امّا اين قبيل اشتباهات ، در نقل ها به وجود مى آيد و قابل توجيه است .
نكته اى كه در سند اين روايت وجود دارد ، وجود شخصى به نام حسن بن عبيد اللّه (يا : عبد اللّه ) در آن است كه منسوب به غلو بوده و گويا از قم ، اخراج شده است. امّا در اين زمينه ، بايد يادآورى كنيم كه مفهوم غلو در آثار حديثى ، بسيار گسترده است و چه بسا افرادى ، روشن ترين مصاديق غلو را توجيه كنند و چه بسا افرادى ، جزئى ترين امور غير عادى را به غلو ، تفسير كنند . بنا بر اين ، زمينه هايى كه به خاطر آن وى به غلو منسوب شده ، بايد بررسى شوند .
15 . روايت پانزدهم ، از طريق ابو بصير ، از امام باقر عليه السلام نقل شده است. اين روايت مى گويد : «از فرزندان حسين بن على ، نُه نفرشان امام هستند و نهمينِ آنان ، قائم است» .
اين روايت ، از نظر سند و محتوا ، قابل دفاع است و ايرادى كه بر ابراهيم بن هاشم ـ كه در سند آن واقع است ـ گرفته مى شود ، در حدّى نيست كه سند روايت را با خدشه جدّى رو به رو كند.
16 . روايت شانزدهم ، از طريق زُراره ، از امام باقر عليه السلام نقل شده است. در اين روايت ، امام باقر عليه السلام مى فرمايد:
ما دوازده امام هستيم كه حسن وحسين عليهماالسلام ، از جمله اين دوازده نفر هستند و امامان بعدى ، از فرزندان حسين عليه السلام هستند .
در سند اين روايت ، فردى به نام «معلّى بن محمّد» وجود دارد. مرحوم كلينى ،