سوگند مى خورد كه تا قيام آل محمّد ، روزها غذا نخورد. آن گاه نزد امام صادق عليه السلام مى رود و سوگند خود را نقل مى كند. امام عليه السلام مى فرمايد:
روزه بگير و تنها عيدين (عيد فطر و قربان) و سه روز ايّام تشريق ، هنگام سفر و هنگام بيمارى را روزه نگير .
سپس امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
وقتى امام حسين عليه السلام شهيد شد ، زمين و آسمان و آنچه در آن از فرشتگان و جز آن بود ، به ناله در آمدند و گفتند: پروردگارا! به ما اذن بده كه همه مردم را نابود كنيم تا دوباره ، انسان هاى جديد ، آفريده شوند . خداوند به آسمان ها و زمين و فرشتگان خود ، وحى كرد كه آرام گيرند . سپس حجاب را كنار زد . پشت حجاب ، محمّد صلى الله عليه و آله با دوازده تن از اوصياى او بودند. خداوند ، دست قائم را گرفت و فرمود : اى فرشتگان و آسمان و زمين ! من براى يارى رساندن به اين شخص ، به كمك او مى شتابم .
در اين روايت ، چند نكته وجود دارد : اوّل اين كه محمّد بن حسن بن شمّون ، يكى از راويان اين حديث ، فردى واقفى و غالى است. او ضعيف و از نظر مذهب ، فاسد است و علماى رجال ، نه به خود وى ، و نه به آثار وى ، اعتمادى ندارند. وى ، فردى بى اعتبار است. ۱
فرد ديگر واقع در اين سند ، عبد اللّه بن عبد الرحمان اَصَم است. وى نيز غالى ، خبيث ، متهاتفِ در مذهب و از دروغگويان شاخص بصره است. ۲
همچنين متن اين روايت ، از استوارى لازم ، برخوردار نيست. داستان امام حسين عليه السلام بدون ارتباط با قبل و بعد ، در روايتْ مطرح شده است و پايان روايت با نگرش مُشبّهه و نيز اهل تجسيم (مجسّمه) ، هماهنگى دارد.
در مجموع ، روايتْ ساختگى به نظر مى رسد.
20 . روايت بيستم را عثمان بن عيسى ، از سماعة بن مهران نقل مى كند كه وى
1.رجال النجاشى ، ص ۳۳۵ ، ش ۸۹۹.
2.نقد الرجال ، ج ۳ ، ص ۱۱۹ ، ش ۳۱۲۶.
