«أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا» . ^۱«يُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ» . ^۲
چنانچه روح در اين آيات ، به معناى وحى باشد، استعمال آن مجازى خواهد بود. در اين باره ، توضيح بيشترى خواهد آمد.
6 . حضرت عيسى عليه السلام : در آيه ذيل، خداوند ، عيسى عليه السلام را روحى از جانب خود دانسته است :
«إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُ أَلْقَاهَآ إِلَى مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِّنْهُ» . ^۳
7 . فرستاده پروردگار نزد حضرت مريم عليهاالسلام
«فَأَرْسَلْنَآ إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا ... قَالَ إِنَّمَآ أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَامًا زَكِيًّا» . ^۴
از تعبير «لاهب» استفاده مى شود كه اين روح ، صرفا بشارت دهنده نبوده است ؛ بلكه در پديد آمدن عيسى عليه السلام دخالت داشته است. ^۵
با توجّه به مصاديق مختلفى كه براى روح ، ياد شد ، اين سؤال وجود دارد كه آيا لفظ روح ، مشترك لفظى است؛ يا اين كه در پاره اى موارد به نحو حقيقى و در پاره اى موارد به نحو مجازى به كار رفته است؛ يا اين كه مشترك معنوى است و در همه موارد ، به طور حقيقى به كار رفته است؟ در ادامه مباحث ، به دنبال جواب اين سؤال هستيم.

ديدگاه مفسّران در باره روح

مفسّران قرآن ، در تفسير روح ، به طور عمده ، سه مشكل دارند: 1 . تشتّت آرا ؛