بايد توجّه داشت كه هر مرتبه اى از روح ، آثارى متفاوت با مرتبه ديگر دارد . علّامه ، در تفسير آيه «وَ أَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ»۱ مى نويسد:
ظاهر آيه ، اين معنا را افاده مى كند كه در مؤمنان ، به غير از روح بشريت كه در مؤمن و كافر هست، روحى ديگر وجود دارد كه از آن ، حياتى ديگر ناشى مى شود و قدرتى و شعورى جديد مى آورد و به همين معناست آيه «أَوَ مَن كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَـهُ» . ۲ و نيز آيه «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَوةً طَيِّبَةً»۳ به آن اشاره دارد . ۴
در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده است :
انّ روح المؤمن لأشدّ اتصالاً بروح اللّه من اتصال شعاع الشمس بها؛
روح مؤمن ، به روح خدا ، پيوسته تر است از پيوستگى پرتو آفتاب به خورشيد. ۵
روح الهى مى تواند چنان در انسان تجلّى يابد كه او با دم خود ، مرده اى را زنده كند و هيكل گلين پرنده اى را به پرنده واقعى تبديل كند. در ميان پيامبران الهى، عيسى عليه السلام ارتباط خاصى با روح مطلق داشته است. علّامه طباطبايى در اين باره مى نويسد:
تأييد به روح القدس ، اختصاص به عيسى بن مريم عليه السلام ندارد ؛ بلكه بين همه رسولان ، مشترك است و ليكن در خصوص عيسى عليه السلام به نحوى خاص است ؛ چون تمامى آيات بينّات آن جناب ، از قبيل زنده كردن مرده با دميدن، مرغ آفريدن، بهبودى دادن به پيسى و كورى و از غيب خبر دادن، امورى بوده كه متكى بر حيات و ترشحى از روح است . ۶
و ظاهرا همين تأييد به روح القدس بوده كه مسيح را براى سخن گفتن با مردم در گهواره آماده ساخته است. ۷
1.مجادله ، آيه ۲۲ .
2.سوره انعام ، آيه ۱۲۲.
3.سوره نحل ، آيه ۹۷ .
4.الميزان فى تفسير القرآن، ج۱۹، ص۲۲۶، ذيل آيه ۲۲ سوره مجادله.
5.الأصول من الكافى، ج۴، ص۴۹۰ (ترجمه كمره اى) .
6.الميزان فى تفسير القرآن ، ج۲، ص ۳۱۴، ذيل آيه ۲۵۳ سوره بقره.
7.همان، ج۶، ص۲۲۶، ذيل آيه ۱۱۰ سوره مائده.
