اين گونه تفسير مى كنند كه فرشتگان نيز صاحب روح هستند. ^۱ آنها نازل مى شوند تا با روح قدسى خود، در جان پيامبر ، حياتى ديگر ايجاد كنند تا مستعد پذيرش معارف الهى شود. ^۲ وجه تسميه جبرئيل به روح نيز به اين است كه او حامل روح الهى است. جبرئيل ، روح القدس را بر قلب پيامبر نازل مى كند و اين روح نازل شده ، حامل قرآن است. ^۳
توضيح اين كه علّامه معتقد است كه يكى از موارد افاضه روح مطلق، روحى است كه در فرشتگان است. فرشتگان نيز همانند انسان ، مورد افاضه روح هستند. علّت آن كه از اين افاضه ، به «نفخ روح» تعبير نشده، آن است كه آنها با همه اختلافى كه در قرب و بعد از پروردگار دارند، روح محض اند و از كدورت هاى عالم مادّه ، منزّه هستند . ^۴
در كتاب مهر تابان ، از قول علّامه طباطبايى آمده است :
روح ، يك مرحله اى است از مراحل وجودات عاليه كه خلقتش از ملائكه ، اشرف و افضل است، و ملائكه هم از آنها استمداد مى كنند در اموراتى كه انجام مى دهند. دو آيه در قرآن كريم وارد است كه دلالت دارد بر آن كه خداوند ، براى پيامبران و رسولان خود كه دعوت مى كنند مردم را به سوى حقّ، روح را به آنها مى فرستد، و ملائكه هم كه نزول مى كنند ، با روح پايين مى آيند .
«يُنَزِّلُ الْمَلَئِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لَا إِلَـهَ إِلَا أَنَا فَاتَّقُونِ» . ^۵«يُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنذِرَ يَوْمَ التَّلَاقِ» . ^۶