بیعت با امام رضا(ع)

بنابر شواهد تاریخی، مردم خراسان و لشکریان حکومت با «علی بن موسی الرضا(ع)» در روز شنبه پنجم ماه مبارک رمضان سال ۲۰۱ هجری[۱]به عنوان ولی عهد حکومت عباسی بیعت کردند.

به دستور مأمون، پیش از دیگران فرزندش «عباس» با امام بیعت کرد. تمام عباسیان و امیران لشکر و مردم مرو با امام بیعت کردند. در جلسه بیعت، خلیفه و امام هریک سخنرانی کردند و سپس شاعران و خطیبان به مدح امام و خلیفه پرداختند.

خلیفه به پاس پذیرش ولایت عهدی امام، جشن بزرگی را در بلاد اسلامی سامان داد. وی حقوق یک سال سربازان را به صورت کامل پرداخت و لباس سیاه عباسیان را از تن در آورد و لباس سبز بر تن کرد و دستور داد که سکه های طلا و نقره (درهم و دینار) به نام امام رضا(ع) زده شود. برخی از این سکه ها امروزه در دو موزه برلین [به شماره ۱۲۹۵] و بریتانیا در لندن [به شماره ۲۸۹] موجود است.

دو روز پس از جلسه بیعت، خلیفه به خط خود فرمان ولایت عهدی را نگاشت و جمعی از رجال سیاسی و مشهور ذیل آن را به عنوان شاهد امضا کردند. پس از انتشار این خبر در سراسر ممالک اسلامی، خطیبان جمعه موظف بودند که در خطبه های خویش برای ولی عهد نیز دعا کنند. بی تردید رویارویی با این خبر، اعجاب دوست و دشمن را به همراه داشته است.[۲]