مرحوم كمره اى، پسان تر در توضيحى بر اين گونه سخنانِ «اساتيد فن» (به تعبير خود)، خُرده گرفته و از جمله گفته كه اين اساتيد فن، در تنگناى اعتراض، مجبور به انكار اصول مسلّمه مذهب گرديده اند، چنانچه شيخ مفيد رحمه اللهدر برابر اجماع بر اين كه امام، هر چه را پيش آيد، مى داند، مدّعى اجماع بر خلاف آن شده است كه اگر تحليل و تجزيه شود، اجماع شيعه را بر نادانى امام ـ نَعوذُ بِاللّه ـ نتيجه مى دهد. ^۱
اكنون كه اين سطور بر قلم جارى مى شود، ديرى است كه زنده ياد آية اللّه كمره اى، در حجاب تُراب، نهان گرديده و از قيل و قال اين جهان، رَسته است؛ ليك در مقام تبيين مرام و در مخاطبت با هم انديشگان آن مرحوم، مى توان پرسيد:
اولاً «اجماع بر اين كه امام، هر چه را پيش آيد، مى داند»، در كدام منبع معتبر و قديمى به اثبات رسيده؟ و اين، چه اجماعى است كه بزرگانى از اساتيد فن، در آن جاى ندارند؟
ثانيا اجماع، هرگاه با صريحِ قرآن و سنّت قطعى و واقعِ تاريخى مخالف افتد، چه ارزشى دارد؟
ثالثا اين كه شيخ مفيد ـ أَعلى اللّهُ مَقامَه الشَّريف ـ را اين گونه متّهم به كذب مى كنند ـ نعوذُ باللّه مِن مثل هذا الإدِّعاء و الإفتِراء ـ ، مبتنى بر چه مدرك و دليلى است؟! ^۲