هنگامى كه بنده اى دعا مى كند ، پس خداى عز و جل به دو فرشته (كه موكّل بر انسان هستند يا دو فرشته ديگر) مى فرمايد : «من دعاى او را به اجابت رساندم ، ولى حاجتش را نگه داريد ؛ زيرا من دوست دارم كه آواز او را بشنوم» . و همانا بنده اى هم هست كه وقتى دعا مى كند ، خداى ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد : «زود حاجتش را بدهيد كه آوازش را خوش ندارم!» .^۱
2 . امام صادق عليه السلام فرمود :
هرگاه مردى دعا كند و پس از دعا بگويد : ما شاء اللّه لا حول ولا قوّة إلّا باللّه ، خداى عز و جل مى فرمايد : «بنده مؤمنم ، چون دل به من نهاد و تسليم امر من شد ، حاجتش را برآورده سازيد» .^۲
ديگر احاديث اين قسم ، عبارت اند از :
3 . كتاب الحجّة ، باب مولد الحسين بن على عليهماالسلام ، ج 2 ، ص 366 ـ 367 ، حديث 6 .
4 . كتاب الدعاء ، باب من أبطأت عليه الإجابة ، ج 4 ، ص 246 ، حديث 7 .
5 . كتاب الايمان والكفر ، باب الكبائر ، ج 3 ، ص 381 ـ 382 ، حديث 9 .
شش . احاديثى كه از ائمّه عليهم السلام نقل شده كه آن امامان ، در بعضى كتب ، خوانده اند كه خداوند چنين فرموده است . اين دسته ، شامل دو حديث زير است :
حسين بن علوان مى گويد : در مجلسى نشسته بوديم و درس مى آموختيم . هزينه سفر من ، تمام شده بود . يكى از رفقا به من گفت : «براى اين گرفتارى ات به كه اميدوارى؟» . گفتم : به فلانى . گفت : «پس به خدا قسم كه حاجتت برآورده نمى شود و به آرزويت نمى رسى و مرادت حاصل نمى گردد» . گفتم : تو از كجا مى دانى كه رحمت خدا بر تو باد؟ گفت : امام صادق عليه السلام به من حديث فرمود كه : در يكى از كتاب ها خوانده است كه خداى ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد :