مى فرمايد : «بندگان من!» . مى گويند : «لبّيك پروردگارا!» . مى فرمايد : «من شما را براى خوارى و پستى شما در نظر فقير نساختم ؛ بلكه براى چنين روزى انتخابتان كردم . در چهره مردم تأمّل و جستجو كنيد ، هر كس به شما احسانى كرده ، نسبت به من كرده است ؛ پس از جانب من ، بهشت را به او پاداش دهيد» . ¹
2 . امام صادق عليه السلام مى فرمود :
هرگاه مؤمن ، خداى عز و جل را درباره حاجت خود بخواند ، خداى عز و جل مى فرمايد : «اجابت او را به تأخير اندازيد ، به خاطر شوقى كه به آواز و دعاى او دارم» . پس چون روز قيامت شود ، خداى عز و جل مى فرمايد : «اى بنده من! تو مرا خواندى (و دعا كردى) و من اجابتت را پس فرستادم . اكنون پاداش تو چنين و چنان است . و باز درباره فلان چيز و فلان چيز ، مرا خواندى (و دعا كردى) و من اجابت تو را به تأخير انداختم و پاداش تو چنين و چنان است» . [سپس امام ]فرمود : پس بنده مؤمن ، آرزو مى كند كه اى كاش ، هيچ دعايى از او در دنيا اجابت نمى شد براى آن پاداش نيكى كه مى بيند» . ²
روايت ديگر اين قسم ، عبارت است از :
3 . كتاب الايمان والكفر ، باب فضل فقراء المسلمين ، ج 3 ، ص 363 ـ 364 ، حديث 18 .
ده . احاديثى كه بيانگر اين است كه اگر فردى چنين كند ، خداوند ، او را چنين مورد ندا قرار مى دهد . اين دسته ، شامل ده حديث است :
1 . امام صادق عليه السلام فرمود :
هيچ مسلمانى ، از برادر مسلمانش در راه خدا و براى خدا ديدن نمى كند ، جز آن كه خداى عز و جل فريادش زند : «اى زائر! خوش باش و بهشت ،